Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/10177 Esas 2018/4735 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/10177
Karar No: 2018/4735
Karar Tarihi: 08.05.2018

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/10177 Esas 2018/4735 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi         2015/10177 E.  ,  2018/4735 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

    Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
    -K A R A R-

    Davacılar vekili, 19/08/2006 tarihinde meydana gelen trafik kazası neticesinde müvekkillerinin desteği olan ..."nin vefat ettiğini, müteveffanın araçta yolcu olarak bulunduğunu belirterek ve fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak müteveffanın eşi ... için 300,00 TL, çocukları ... için 200,00 TL, Gökhay Hasan Efe için 200,00 TL, ... için 100,00 TL maddi tazminatın avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
    Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, çocuk... için sigorta şirketinin yapmış olduğu ödeme dikkate alınarak karar verilmesine yer olmadığına, çocuk ... için sigorta şirketine ödeme tarihi olan 26/12/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte 73,74 TL"nin sigorta şirketinden alınarak davacıya verilmesine, çocuk ... için sigorta şirketine ödeme tarihi olan 26/12/2012 tarihinden itibaren işlenecek yasal faiz ile birlikte 73,74 TL"nin sigorta şirketinden alınarak davacıya verilmesine, davacı eş ... için ise karar verilmesine yer olmadığına,karar verilmiş; hüküm, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
    6100 sayılı HMK geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.
    Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup her bir davacı bakımından reddedilen maddi tazminat miktarları yönünden karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
    SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin (isteminin) REDDİNE; peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, 08/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.























    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.