Yargıtay - Yağma - hakaret - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2012/22189 Esas 2015/3768 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/22189
Karar No: 2015/3768
Karar Tarihi: 10.02.2015

Yağma - hakaret - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2012/22189 Esas 2015/3768 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hakaret suçu nedeniyle hükmolunan para cezasının miktarı nedeniyle temyizi mümkün değildir. Yağma suçu nedeniyle verilen hükümde ise, suçun sanık tarafından işlendiğine karar verilmiştir. Ancak, sanığın 5237 sayılı TCK’nun 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğunun hapis cezası tamamlanıncaya kadar devam edeceği göz ardı edilmiştir. Bu nedenle, hüküm fıkrasından TCY’nın 53. maddenin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak sanığın hapis cezası tamamlanıncaya kadar haklarından yoksun kılınmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri 6217 sayılı Yasa, 5271 sayılı CMK, 5320 sayılı Yasa, 1412 sayılı CMUK ve 5237 sayılı TCK’dır.

6. Ceza Dairesi 2012/22189 E. , 2015/3768 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, hakaret

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-)Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
6217 sayılı Yasanın 23. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 272/3-a bendi uyarınca, hükmolunan para cezasının miktarı bakımından hükmün temyizi olanaklı bulunmayıp kesin nitelikte olduğundan 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca sanık savunmanının temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-) Yağma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi
altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezanın infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCY’nın 53. maddenin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılıp, yerine, “sanığın, TCY’nın 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, 3. fıkrası uyarınca da kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına” cümlesinin yazılması suretiyle, diğer yönleri, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.