Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11052 Esas 2020/1855 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11052
Karar No: 2020/1855
Karar Tarihi: 04.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11052 Esas 2020/1855 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık suçuyla ilgili olarak verdiği kararda, tebligat işlemlerinin usule uygun şekilde yapılmadığına dikkat çekmiş ve usulüne uygun olarak gerekçeli kararın tebliğ edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1, 21/2 ve 23/1-8 maddeleri kararın gerekçesinde önemli bir rol oynamıştır. Tebligat Kanunu'na göre, ilk olarak bilinen en son adres esas alınmalı, ancak tebligat yapılamaması durumunda adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres kabul edilerek tebliğ işlemleri yapılmalıdır. Bu konuda şerh düşülerek tebliğ işlemleri tamamlanmalıdır. Ancak bu işlem usule uygun yapılmamıştır ve kararın sanığa usulüne uygun olarak tebliği gerekmektedir.

2. Ceza Dairesi 2019/11052 E. , 2020/1855 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanık ...’ın yokluğunda verilen kararın doğrudan “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemlerinin usule aykırı olmasından dolayı sanığa usulüne uygun olarak gerekçeli kararın (öncelikle bilinen en son adresine tebliğ yapılması, bu adresde tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 04.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.