Çocuğun cinsel istismarı - çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs - çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/11595 Esas 2021/1346 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11595
Karar No: 2021/1346
Karar Tarihi: 22.02.2021

Çocuğun cinsel istismarı - çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs - çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/11595 Esas 2021/1346 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, çocuğa cinsel istismar suçundan sanığı suçlu bulurken, çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan beraat ettiğini ve çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verdiğini belirtti. Mağdurenin velayet hakkına sahip anne ve babasının yokluğunda verilen karara rağmen temyiz etmemesi nedeniyle vekilin temyiz hakkı bulunmadığına karar verildi. Sanık müdafisinin ise çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan verilen hükme itiraz edebileceği ancak çocuğun cinsel istismarı suçundan verilen mahkumiyet hükmünün kanuni sınırlar içinde tayin edildiği için temyiz talebinin reddedildiği belirtildi. Kanun maddeleri olarak ise, temyiz isteminin reddine yönelik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, mağdur vekilinin temyiz istemi reddine yönelik 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz yönelik 5271 sayılı CMK'nın 231/5 ve 12. maddeleri, çocuğun cinsel istismarı suçu için verilen ceza ile ilgili kanun maddesi ise belirtilmemiştir.

14. Ceza Dairesi 2016/11595 E. , 2021/1346 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması
HÜKÜM : Çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçundan beraat, çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Suç tarihinde on beş yaşından küçük mağdurenin velayet hakkına sahip anne ve babasının davaya katılmalarına rağmen yokluklarında verilip, usulüne uygun şekilde tebliğ edilen kararı temyiz etmemeleri karşısında, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Mahkemece çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan dolayı 5271 sayılı CMK"nın 231/5. maddesine göre verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın aynı Kanunun 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyiz yeteneğinin bulunmadığı ve anılan karara yönelik temyiz istemi CMK"nın 264. maddesi hükmüne göre itiraz niteliğinde kabul edilip, bu hususta gerekli kararın mahallinde merciince verilmesi gerektiği anlaşıldığından, incelemenin çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan mahkumiyet hükmüyle sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 22.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.