Kasten yaralama suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-a, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 3.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun’un 58/7. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar anılan Kanun"un 53/1-a-d-e maddesindeki haklardan, koşullu salıverilinceye kadar ise aynı Kanun’un 53/1-c maddesindeki haklardan yoksun bırakılmasına dair Sakarya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/12/2016 tarihli ve 2016/260 esas, 2016/712 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 08.03.2017 tarih ve 2017/1118 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 17.03.2017 tarih ve 2017/17103 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre,
1) Mükerrir olan sanığın üzerine atılı kasten yaralama suçu nedeniyle hakkında uygulanan 5237 sayılı Kanun’un 86/2. maddesinde hapis veya adli para cezasının seçimlik ceza olarak öngörüldüğü cihetle, 5237 sayılı Kanun"un 50/2. maddesinde yer alan “Suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adli para cezasına çevrilmez.” ve aynı Kanun"un 58/3. maddesindeki “Tekerrür halinde, sonraki suça ilişkin kanun maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile adli para cezası öngörülmüşse, hapis cezası hükmolunur” şeklindeki düzenlemeler karşısında, sanık hakkında hapis cezasının tercih edilmesini müteakip, cezanın adli para cezasına çevrilmesi suretiyle neticeten adli para cezasına hükmedilmesinde,
2) Sanık hakkında adli para cezasına hükmedilmesi karşısında Türk Ceza Kanunu"nun 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesinde,
3) 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının hapis cezasına mahkumiyetin sonucu olduğu gözetilmeden, sonuç olarak adli para cezasına mahkum edilen sanık hakkında aynı Kanun’un 53. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarına hükmedilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Sakarya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/12/2016 tarihli ve 2016/260 esas, 2016/712 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesinin (d) bendi gereğince 1 no’lu bozma nedeni yönünden aleyhe sonuç doğurmamak üzere kanun yararına BOZULMASINA, hükümden TCK’nin 58. ve 53/1. maddelerinin uygulanmasına ilişkin paragrafların çıkartılmasına, infazın bu şekilde yapılmasına, diğer kısımların aynen bırakılmasına; dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 26.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.





























-2-