Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2681 Esas 2018/10954 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2681
Karar No: 2018/10954
Karar Tarihi: 25.12.2018

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2681 Esas 2018/10954 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, vergi usul kanununa muhalefet suçundan yargılanan sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, mahkeme kararı bazı nedenlerle bozulmuştur. İlk neden, iddianamede gösterilen fiil ve failin dışına çıkılan davada hüküm kurulamayacağıdır. İkinci neden, sanığın cezasının ertelenmesine rağmen hak yoksunluklarına hükmedilmemesidir. Üçüncü neden, denetim süresinin ceza miktarından daha az belirlenmesidir. Dördüncü neden ise, aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sayıda fatura kullanan sanık hakkında zincirleme suç unsurlarının takdirinde hata yapılmış olmasıdır. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) 225. madde
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu (VUK) 367. madde
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCK) 53. madde
- TCK 51/3. madde
- TCK 43/1. madde
- TCK 43/2. madde
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. madde

11. Ceza Dairesi 2017/2681 E. , 2018/10954 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1- 5271 sayılı CMK"nin 225. maddesi uyarınca hükmün konusu duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiil ve failden ibaret olup, iddianamede açıklanan ve suç oluşturduğu ileri sürülen fiilin dışına çıkılarak açılmayan davadan yargılama yapılıp hüküm kurulmasının mümkün bulunmadığı; 213 sayılı Yasanın 367. maddesi uyarınca dava şartı olan mütalaaya uygun olarak 12.02.2013 tarihli iddianame ile sanık hakkında, “2007 takvim yılında sahte fatura kullanmak” suçundan kamu davası açıldığı, “sahte fatura düzenlemek” suçundan açılmış bir dava bulunmadığı gibi birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olan "sahte fatura düzenlemek" ve “sahte fatura kullanmak” suçlarının birbirine dönüşmeyeceği gözetilmeksizin, kararın gerekçesinde sanığın fiilinin “sahte fatura kullanmak” suçunu oluşturduğunun kabul edilmesine rağmen hüküm fıkrasında "sahte fatura düzenlemek" suçundan hüküm kurularak çelişkiye düşülmesi,
2- Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasındaki yazılı hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3- TCK"nin 51/3. maddesine göre, cezası ertelenen sanık hakkında denetim süresinin alt sınırının hükmolunan ceza miktarından az olamayacağı gözetilmeden, ceza miktarından daha az denetim süresi belirlenmesi,
4- Aynı takvim yılı içerisinde, değişik tarihlerde birden fazla sayıda fatura kullanan sanık hakkında TCK’nin 43/1. maddesinin uygulanması gerekirken, dosya kapsamıyla örtüşmeyecek şekilde, Sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında birden fazla kişiye karşı tek bir fiille aynı suçu işlediğinden bahisle TCK’nin 43/2. maddesi uyarınca cezasında artırım yapılarak zincirleme suç unsurlarının takdirinde hataya düşülmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.