Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/910 Esas 2018/9818 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/910
Karar No: 2018/9818
Karar Tarihi: 24.12.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/910 Esas 2018/9818 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı verilen bir mahkumiyeti içermektedir. Sanığın daha önce aynı suçtan dolayı davası bulunmasına ve tedavi veya denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmamış olmasına rağmen, sanık lehine uygulanacak TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası için şartların sağlanmaması nedeniyle, doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması ve sonrasında yargılamaya devam edilmesi gerektiği ifade edilmektedir. Mahkeme kararı, adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırma sonucunda verilmiş, sanığın hapis cezasının adli para cezasına çevrilirken bir gün karşılığındaki miktarın takdirinde kanun ve madde gösterilmediği için davalı yararına bozulmuş, ancak yeniden yargılama yapılmaksızın düzeltme yapılarak onanmıştır. Kararda, 6545 sayılı kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nin 191. maddesinin 5. fıkrası ve 5320 sayılı kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası açıklayıcı bir biçimde yer almaktadır. Ayrıca, 5271 sayılı CMK'nın 232. maddesinin 6. fıkrasına aykırılık nedeniyle hükmün düzeltileceği belirtilmiştir.

10. Ceza Dairesi 2015/910 E. , 2018/9818 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanun"un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezası, adli para cezasına çevrildikten sonra, gün adli para cezası TL cinsinden para cezasına çevrilirken bir gün karşılığı miktarının takdiri sırasında, 5271 sayılı CMK"nın 232. maddesinin 6. fıkrasına aykırı olarak uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA; ancak bu durumun yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. paragrafında bulunan ""günlüğü"" ibaresinden sonra gelmek üzere ""TCK’nın 52/2. maddesi uyarınca"" ibaresinin yazılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.