Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/36816 Esas 2017/2037 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/36816
Karar No: 2017/2037
Karar Tarihi: 22.02.2017

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/36816 Esas 2017/2037 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın zorunlu müdafii olmaksızın hüküm verildiği, bu nedenle temyiz dilekçesi verildiği halde hükmün sanığa tebliğ edilmediği tespit edilmiştir. Hükmün, sanığın talimat mahkemesinde bildirdiği adrese yapılan tebliğin usulüne uygun olmadığı ve muhatabın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresinin de tespit edilemediği gerekçesiyle geçersiz olduğu belirtilmiştir. Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olmadığı durumlarda, gerekçeli kararın ve müdafinin temyiz dilekçesinin sanığa tebliği gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na gönderilerek incelenmek üzere mahalline iade edilmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: Tebligat Kanunu'nun 35. ve 35/2. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2014/36816 E. , 2017/2037 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemece 20.12.2011 tarihi duruşmada sanığa OCAS sisteminden müdafii atanmasına karar verildiği, sanığın ise Trabzon 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.11.2012 tarihli talimatı ile ek savunmasının alınması sırasında müdafii istemediğini belirttiği, hükmün sanık ...’nün yokluğunda verildiği, ancak Av. ...’a tefhim edildiği ve bu müdafii tarafından temyiz edildiği, kendisine müdafii atandığından sanığın haberdar edilmediği durumlarda zorunlu müdafiye yapılan tefhim ve tebliğlerin kendisine bağlanan hukuki sonuçları doğurmayacağı, bu durumda zorunlu müdafii sanığın lehine gibi görünen bazı işlemleri yapmış olsa da, örneğin temyiz dilekçesi vermiş olsa dahi hükmün sanığın kendisine de tebliğ edilmesi ve sanık tarafından temyiz dilekçesi verilmesi halinde temyiz isteminin kabul edilmesi gerektiği gözetildiğinde; yokluğunda verilen 12.11.2013 tarihli mahkûmiyet hükmünün sanığın talimat mahkemesinde bildirdiği adrese tebliğe çıkarıldığı halde, o adreste ikamet etmediğinden bahisle tebligatın iade edildiği, bu kez aynı adrese Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğ edildiği, Tebligat Kanunu"nun 35/2. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için, daha önce aynı adrese Kanun"un gösterdiği usullere uygun bir tebligat yapılmış olması ve muhatabın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresinin de tespit edilememesi gerekmekte, aksi halde 35. maddeye göre tebligat yapılması mümkün olmadığından, gerekçeli kararın ve müdafiinin temyiz dilekçesinin sanığa tebliği ile müdafiinin temyizine onayı olup olmadığını bildirmesi, bu konuda beyanda bulunmadığı takdirde temyize onay vermiş sayılacağı hususunun tebligat belgesinde açıklanması, temyize onay vermesi veya temyiz dilekçesi sunması halinde dosyasına eklendikten sonra incelenmek üzere dairemize gönderilmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 22.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.