Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10747 Esas 2019/6910 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/10747
Karar No: 2019/6910
Karar Tarihi: 29.05.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10747 Esas 2019/6910 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından taksirle öldürme suçundan hüküm verilen sanığın mahkumiyetine ilişkin karar temyiz edilmiş. CMK'nın ilgili maddesi gereği cezaya ek olarak güvenlik tedbirlerinin uygulanması mümkünse ek savunma gerektiği belirtilmiş ancak sanık hakkında geri alınacak sürücü belgesinin cezaya ek olarak uygulanabilmesi nedeniyle ek savunma verilmesine gerek olmadığına hükmedilmiş. Dosyada yer alan delil ve kanaatler dikkate alınarak sanığın kusurlu olduğu ve karşıdan karşıya geçmeye çalışan yayaya çarptığı tespit edilmiş. Hükümde TCK'nın 50. maddesi uyarınca sanık hakkında uygulanacak cezanın takdir hakkı ile belirlenmesi gerektiği belirtilmiş ancak bu takdirin gerekçelerinin yeterli olmadığı ve bu nedenle sanık müdafinin temyiz itirazlarının yerinde görüldüğü sonucuna varılmıştır. Bu sebeple kararın 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle sıralanabilir: TCK'nın 85/1, 63, 53/6, ve 50. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2017/10747 E. , 2019/6910 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 63, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK"nın 226/2. maddesi uyarınca cezaya ek olarak güvenlik tedbirlerinin uygulanabileceği haller ilk defa duruşmada ortaya çıkarsa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği, somut olayda ise sürücü belgesinin geri alınmasının yargılamanın başından beri verilen cezaya ek olarak uygulanabilir nitelikte olup ek savunma gerektirmediği anlaşılmakla, TCK"nın 53/6. maddesinin uygulanması konusunda sanığa ek savunma verilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 50. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği, sanığın olay günü, kendisine yanan kırmızı ışığa rağmen durmayarak karşıdan karşıya geçmeye çalışan yayaya çarptığı ve alınan bilirkişi raporlarında da tali kusurlu olduğu tespit edildiği olayda, duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir hali bulunmayan, sanık hakkında TCK"nın 50/1-a maddesinde belirtilin paraya çevirme hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmadan yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 29.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.