MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde 20/05/2008-10/07/2014 tarihleri arasında makine tamir bakım ve onarım ustası olarak çalıştığını ve iş akdinin haksız nedenle işverence sona erdirildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücret alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 10/07/2014 tarihinde hiçbir gerekçe göstermeden işe gelmemeye başladığını, düzenlenen tutanaklar ve ihtar sonrası iş akdinin sonlandırıldığını, çalıştığı bölüm ve yaptığı işin gereği fazla mesai çalışmasının olmadığını, arıza durumunda fazla mesai yapmak zorunda kaldığında ücretinin ödendiğini, hiçbir resmi dini bayram ve hafta tatili çalışmasının bulunmadığını ve izinlerinin tamamını kullandığını, talep ettiği alacaklarının zamanaşımına uğradığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrası uyarınca “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.”
Somut olayda, davacının dava dilekçesinde 2013 Temmuza kadar 08.00-20.00 saatleri arasında sonrasında 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını ve 2013 Temmuza kadar cumartesi ve pazar günleri 08.00-17.00 saatleri arası çalıştığını ve on beş günde bir pazar olmak üzere hafta tatilini kullandığını, 2013 Temmuz sonrası ise hafta sonu cumartesi-pazar çalışmadığını iddia etmesi karşısında Mahkemece davacının tüm çalışma dönemi boyunca haftada 5 gün 08.00-19.00 saatleri 1 gün ise 08.00-17.00 saatleri arasında çalıştığının kabulü ile fazla çalışma hesabının yapıldığı anlaşıldığından davacının 2013 Temmuz sonrasında haftada 5 gün 08.00-18.00 saatleri arası çalıştığı kabul edilerek bu dönemde fazla mesaisinin olmadığının tespiti gerekirken çalışmasının saat 19.00"a kadar devam ettiğinin ve haftada 6 gün çalıştığının kabulünün hesaba esas alınarak fazla mesai hesaplanması talep aşımı olup karar bu yönden hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.