Taraflar arasındaki “

“işçilik alacakları“

“ davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; N... 1. Asliye Hukuk Mahkemesince (İş Mahkemesi Sıfatıyla) davanın kabulüne dair verilen 16.11.2006 gün ve 2006/60-429 sayılı kararın incelenmesi davalılardan Nazilli Belediyesi vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 27.12.2007 gün ve 2007/9196-39701 sayılı ilamı ile; (...1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Uyuşmazlık feshin hukuki niteliğinde toplanmaktadır. Dosya içeriğindeki bilgi ve belgeler ve özellikle işçilik alacaklarının işverence ödenmediği ve tutulan tutanağın zorla imzalatılmak istendiği anlaşılmaktadır. Bu oluşuma göre davacı işçinin iş sözleşmesini terk yoluyla haklı olarak feshettiği anlaşılmaktadır. Mahkemece ihbar tazminatının reddi gerekirken kabulü bozmayı gerektirmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı N.. Belediyesi vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Hukuk Genel Kurulu"ndaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeabihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.

Dava, işçilik alacağı istemine ilişkin olup, direnme ve temyize konu ihbar tazminatı miktarı (627,43 YTL) den ibarettir.

21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı "Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun", yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Mahkemeleri Kanunu"nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulu"nca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1 maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL. olarak değiştirmiş ve aynı kanunla katsayı uygulaması getirilmiş olup, 01.01.2008 tarihinden 31.12.2008 tarihine kadar katsayı artışı sonucu uygulanması gereken kesinlik (temyiz edilebilirlik sınırı) "1.250 YTL"dir

Eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 11.03.2008 tarihinde, 5219 sayılı Kanunun temyiz (kesinlik) sınırını 1.250 YTL. olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna, direnme ve temyize konu miktar (627,43 YTL) olup, kesin olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.

Hukuk Genel Kurulu’nun 02.03.2005 gün ve 2005/9-85 E.127 K. ve 30.04.2008 gün ve 2008/9-352 E. 340 K. sayılı kararında da bu husus benimsenmiştir.

Hal böyle olunca, davalı Belediye vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı Belediye vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, temyiz peşin harcının iadesine, 17.12.2008 gününde oybirliği ile karar verildi.