Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının İhlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/37155 Esas 2017/1963 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/37155
Karar No: 2017/1963
Karar Tarihi: 21.02.2017

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının İhlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/37155 Esas 2017/1963 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mahkemeye başvuran sanık, mala zarar verme suçuna verilen adli para cezası ile ilgili temyiz talebinin reddedilmesine karar verilmiştir. Hırsızlık ve iş yerine dokunulmazlığının ihlali suçlarına yönelik temyiz talebi de reddedilmiştir. Kararın sonunda, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi hakkında bilgilendirme yapılmıştır.

2. Ceza Dairesi 2014/37155 E. , 2017/1963 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının İhlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1)Sanığın mala zarar verme suçuna ilişkin mahkumiyet kararına dair temyiz talebinin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2)Sanığın hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 21/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.