Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/9680 Esas 2017/5178 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9680
Karar No: 2017/5178
Karar Tarihi: 25.04.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/9680 Esas 2017/5178 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahalli mahkeme tarafından verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Temyiz isteminde müşteki olan kişinin şikayetçi olmadığı ve katılma talebinde bulunmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, müşteki sanığın temyiz istemi reddedilmiştir. Sanık hakkında ise kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü verilmiş ve ceza adli para cezasına çevrilmiştir. Ancak, infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödemesi durumunda hapse çevrileceği kararı verilmesi kanuna aykırıdır. Bu nedenle hüküm isteme aykırı olarak bozulmuş ancak yeniden yargılamaya gerek olmadığından düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri olarak ise; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 6723 sayılı Kanunun 33. maddesi ile değişik 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi ve TCK'nin 53., 52/4. maddeleri yer almaktadır.

3. Ceza Dairesi 2016/9680 E. , 2017/5178 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1)Katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan düşme kararına yönelik müşteki sanık ...’ın temyiz itirazlarının incelemesinde;
Müşteki sanık ...’ın 09/10/2012 tarihli oturumda şikayetçi olmadığını ve katılma talebinin bulunmadığını beyan ettiği, yine 22/02/2013 tarihli oturumlarda şikayetçi olduğunu fakat katılma talebinin bulunmadığını beyan ettiği anlaşılmakla, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 6723 sayılı Kanunun 33. maddesi ile değişik 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2)Sanık hakkında, katılan ...’e yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelemesinde;
Sonuç ceza adli para cezası olduğundan TCK’nin 53. maddesi gereğince hak yoksunluğu uygulanmaması gerekirken ve mahkemesince uygulanmadığı da dikkate alınarak, tebliğnamenin uygulanması yönündeki görüşüne iştirak olunmamıştır.
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde verilen adli para cezasının ödememesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükmün TCK"nin 52/4. maddesinin uygulandığı paragrafından “ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına” ibaresinin çıkartılarak hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.