Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/37247 Esas 2017/1913 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/37247
Karar No: 2017/1913
Karar Tarihi: 20.02.2017

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/37247 Esas 2017/1913 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasına itiraz edilemeyeceği gerekçesiyle sanık müdafiinin temyiz isteği reddedilmiştir. Hırsızlık suçuyla ilgili olarak ise, Anayasa Mahkemesi'nin bazı bölümlerini iptal ettiği TCK'nın 53. maddesinin hak yoksunlukları infaz aşamasında gözetilerek uygulanması kararlaştırılmıştır. Kararda, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ile adli para cezalarının temyiz edilemeyeceği açıklanmıştır. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli iptal kararına da yer verilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2014/37247 E. , 2017/1913 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 20/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.