MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma, tehdit
HÜKÜM : 1-Tüm sanıkların hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan ve sanıklar ..."ın, ..."ın, ..."ın, ..."ın, Muhsim Bayrak"ın, ..."ın tehdit suçundan beraatlerine
2-Sanık ... açısından tehdit suçundan TCK"nın 106/1- 1. Cümle, 43/1, 62/1, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Tüm sanıkların hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan ve sanıklar ..."ın, ..."ın, ..."ın, ..."ın, ..."ın, ..."ın tehdit suçundan beraatlerine dair hükümler katılan vekili tarafından, ayrıca sanık ..."un tehdit suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan vekili ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılanın, sanıklara ait oto center şirketine ortak olabilmek için 140 bin TL para verdiği ancak sanıkların katılanı ortak yapmadığı ve kar payını da vermedikleri gibi ana parasını da iade etmeyerek hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işledikleri, ayrıca katılan parasını istediğinde farklı zamanlarda onu ölümle tehdit ettikleri iddia edilen olayda;
1)Sanıklar hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan ve sanıklar ..., ..., ..., ..., , ... hakkında tehdit suçundan beraate dair hükümler yönünden katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanıkların savunmaları, katılanın ve tanıkların beyanı, olayın oluşu ve tüm dosya kapsamına göre hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun unsurları itibari ile oluşmadığı, tehdit suçunun ise sanıklar tarafından işlendiğine dair soyut beyanlardan başkaca delil bulunmadığı gözetilerek mahkemenin beraat hükümlerinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin ONANMASINA,
2)Tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne dair katılan vekilinin ve sanık ..."un temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 31/03/2009 tarih ve 2008/6-256 Esas ve 2009/79 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan “şüpheden sanık yararlanır” kuralı uyarınca, sanığın bir suçtan cezalandırılmasının temel koşulunun, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesine bağlı olduğu, gerçekleşme şekli kuşkulu ve tam olarak aydınlatılmamış olan olaylar ve iddiaların, sanığın aleyhine yorumlanarak mahkumiyet hükmü kurulamayacağı, ceza mahkumiyetinin, yargılama sürecinde toplanan kanıtların bir kısmına dayanarak ve diğer bir kısmı gözardı edilerek ulaşılan ihtimali kanıya değil, kesin ve açık bir ispata dayanması gerektiği, bu ispatın, hiçbir kuşku ve başka bir türlü oluşa olanak vermeyecek açıklıkta olması gerektiği, yüksek de olsa bir olasılığa dayanılarak sanığı cezalandırmanın, ceza yargılamasının en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan, varsayıma dayalı olarak hüküm vermek anlamına geleceği dikkate alınarak; somut olayda, sanığın aşamalarda değişmeyen ifadesinde suçlamaları kabul etmediği, olayın tanık veya başka bir delille doğrulanmadığı, bu şekilde katılanın soyut iddiasından başka mahkumiyete yeter kesin ve inandırıcı delil bulunmadığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet hükmü verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin ve sanık ..."un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.