Esas No: 2004/7464
Karar No: 2005/1705
Karar Tarihi: 22.3.2005
Görev - Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2004/7464 Esas 2005/1705 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme kararının özeti şöyledir: Davacı banka, tasarrufun iptali istemiyle dava açmıştır. Yerel mahkeme davanın görev alanında olmadığına karar vererek dava dilekçesini reddetmiştir. Ancak, Bankalar Yasası'nın ilgili maddesi sadece Bankalar Yasası'ndan kaynaklanan davaların Asliye Ticaret Mahkemeleri'nde görülmesini zorunlu kılmaktadır. Bu nedenle, yerel mahkemenin görevsizlik kararı vermesi hatalıdır ve karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 2004 İcra ve İflas Kanunu Madde 277 ve 4389 Bankalar Kanunu (Mülga) Madde 14.
15. Hukuk Dairesi 2004/7464 E., 2005/1705 K.
15. Hukuk Dairesi 2004/7464 E., 2005/1705 K.
- GÖREV
- 2004 S. İCRA VE İFLAS KANUNU [ Madde 277 ]
- 4389 S. BANKALAR KANUNU (MÜLGA) [ Madde 14 ]
"İçtihat Metni"
Mahalli mahkemesinden verilen hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kâğıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava İlK. nun 277 ve devamı maddelerinde düzenlenen tasarrufun iptali istemine ilişkindir.
Davacı T. V
Bankası TAO Genel Müdürlüğü, fon bankası ya da yönetimi fona devredilen bankalardan değildir.
Yerel mahkemede yapılan yargılama sonucunda, 4389 sayılı Bankalar Yasası"nın 4672 sayılı Yasayla değişik 14/5-d maddesi uyarınca davaya Ankara 1. veya 2. Asliye Ticaret Mahkemesinde bakılması gerektiğinden bahisle, mahkemenin görevsizliğine, bu nedenle dava dilekçesinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı banka tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, 4389 sayılı Bankalar Yasası"nın 4672 sayılı Yasa ile değişik 14/5-d maddesinde yer alan hükmün, çekişmenin niteliği ve bankanın durumu ne olursa olsun bankaların davacı olduğu tüm davalar yönünden uygulanıp uygulanmayacağı noktasında toplanmaktadır.
4389 sayılı Bankalar Yasası"nın 12.5.2001 gün ve 4672 sayılı ve son olarak da 12.12.2004 gün ve 5020 sayılı Yasayla değişik 14/5-d maddesinde "bankalar ile fon ve bankaların iflas idareleri tarafından açılacak hukuk davalarına Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından bakılır. O yerde birden fazla Asliye Ticaret Mahkemesi bulunması halinde bu davalar 1 ve 2 numaralı Asliye Ticaret Mahkemesinde görülür" hükmü yer almaktadır.
Bu açık ifade de göstermektedir ki, anılan mahkemelerin görev ve yetki sınırlarının belirlenmesinde yasa koyucunun amacı, davacısı banka olan ve Bankalar Yasası"nın uygulanmasından doğan hukuki uyuşmazlıkların çözüm yerinin belirlenmesi ve bu yolla ihtisaslaşma sağlanarak, hükümlerde doğruluk ve yargılamaya hız kazandırılmasına yöneliktir. Bankalar Yasası"nda yer alan anılan düzenlemin çok geniş bir yoruma tabi tutulmaması, sadece Bankalar Yasası"ndan kaynaklanan davalarda, bankanın davacı olması durumunda uygulanması gerekir.
Somut olayda davanın hukuksal dayanağı İlK. nun 277 ve devamı maddeleri olup hukuki uyuşmazlığın Bankalar Yasası"ndan kaynaklanmadığı yerel mahkemenin görev alanında bulunduğu anlaşılmaktadır. Mahkemelerin görevi kamu düzeniyle ilgili olup re"sen nazara alınması gerektiğinden temyiz incelemesinde dikkate alınmalıdır.
Bu bakımdan açıklanan olgular gözden uzak tutularak yazılı şekilde görevsizlik kararı verilmesi isabetli olmamış, hükmün bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Yukarıda yazılı nedenlerle kararın (BOZULMASINA), bozma nedenine göre davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, 22.3.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi
