Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/975 Esas 2014/4358 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/975
Karar No: 2014/4358
Karar Tarihi: 17.04.2014

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/975 Esas 2014/4358 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, bir tefecilik suçunu konu almaktadır. Sanığın başka kişilerin kredi kartlarını kullanarak ödünç para verdiği ve aldığı komisyonları vergi beyannamesine bildirmediği tespit edilmiştir. Ancak mahkeme, mağdurların beyanları alınmadan ve sanığın hukuki durumu tam olarak değerlendirilmeden eksik araştırma ile hüküm verildiği gerekçesiyle kararı bozmuştur. TCK'nın 43/2. maddesi uygulanmamıştır ve bu nedenle karar kanuna aykırı bulunmuştur.
TCK'nın 43/2. maddesi, birden fazla kişiye karşı işlenen tefecilik suçlarında cezanın 6 yıl ile azami iki katına kadar arttırılmasını öngörmektedir. CMUK'nın 321. maddesi ise, kararın bozulması durumunda yeniden yargılama yapılması gerektiğini düzenlemektedir.

5. Ceza Dairesi 2013/975 E. , 2014/4358 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2012/194260
MAHKEMESİ : Bismil Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 09/03/2012
NUMARASI : 2010/105 Esas, 2012/216 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın D.. Gıda Pazarlama isimli işyerinde, 2007 yılı içerisinde hiçbir mal teslimi ve ifası olmaksızın başkalarının kredi kartlarını kendisine ait pos cihazlarından geçirerek ödünç para verdiği, vermiş olduğu ödünç para karşılığında bir miktar komisyon (faiz) aldığı ve bu gelirlerini vergi beyannamesine yansıtmadığı hususunun D.. B.."nın 05/05/2009 tarihli vergi inceleme raporu ile tespit edilmesi karşısında, bu şekilde komisyon karşılığında borç para alan kişiler tespit edilip usulüne uygun olanak mağdur sıfatları da gözetilip beyanları alındıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Sanığın tefecilik suçunu değişik zamanlarda birden fazla kişiye karşı işlediğinin kabul edilmesine karşın TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı, O yer C.Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.