MAHKEMESİ : Simav Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 28/06/2012
NUMARASI : 2007/265-2012/388

Davacı A.. U.."e velayeten M.. U.. ve A.. U.. vekili Avukat M. O..tarafından, davalı H.. Y.. aleyhine 10/09/2007 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 28/06/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına incelenmesinde;
Dava, haksız fiile dayalı maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın maddi tazminat yönünden reddine; manevi tazminat yönünden kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı A.. U.. velileri, davalının çocuklarını dövüp, gitarına zarar verdiğini, bu nedenle çocuklarının psikolojisinin bozulduğunu ve masraf yapmak zorunda kaldıklarını belirterek, davacı adına velayeten davalıdan maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuşlardır. Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Davacı ile davalılar arasında meydana gelen olay nedeniyle Simav Asliye Ceza Mahkemesi"nde yapılan yargılama sonucunda davalı hakkında davacıya yönelik basit yaralama eylemi nedeniyle 2.240 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve kararın 22/11/2011 tarihinde onanarak kesinleştiği; mala zarar verme eylemi nedeniyle ise 75 gün karşılığı adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 23/03/2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece, davacının maddi tazminat talebi ispat edilememesi nedeniyle red edilirken; manevi tazminat talebi, davalı hakkındaki ceza yargılaması da esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olayın gelişimi, yaralanma derecesi ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde, davacı yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı fazladır. Davalı yararına daha alt düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle temyiz talebinde bulunan davalı yararına BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.