MAHKEMESİ: ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 28/12/2017 tarih ve 2016/71 E- 2017/647 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 10/01/2019 tarih ve 2018/628 E- 2019/17 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 29, 30, 31, 32, 35, 39, 40 ve 43. sınıflarda, 2014/63966 sayılı “ibrahim sedat vefa+şekil” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, müvekkilince adına tescilli "VEFA" asıl unsurlu markalara dayalı olarak yapılan itirazın davalı Kurum tarafından yalnızca “boza ile boza ürününün satışına özgü mağazacılık hizmeti” yönünden kabul edildiğini, diğer tüm mal ve hizmetler yönünden ise itirazın reddedildiğini, oysa başvuru kapsamındaki tüm sınıflar yönünden iltibas ihtimalinin bulunduğunu, tüketicilerce dava konusu başvurunun müvekkili markalarının serisi olarak algılanacağını ileri sürerek YİDK"nın 2015-M-11990 sayılı kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirketin kurucusu ve ortaklarının Türkiye’de boza üretimini ilk defa yapan “Vefa” ailesine mensup olduklarını, miras yoluyla söz konusu ibareyi kullanma haklarının bulunduğunu, anılan ibare üzerinde de müktesep haklarının bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davacının itirazına mesnet teşkil eden "VEFA" asıl unsurlu markaların ayırt edici niteliklerinin yüksek olması, bu ibarenin, davaya konu marka başvurusunda birebir yer alması, davaya konu marka başvurusunun tescil edilmek istendiği sınıflar ile davacıya ait ve itirazının gerekçesi olarak gösterilen markaların tescil kapsamları arasındaki ayniyet / benzerlik ve bu sınıfların hitap ettiği tüketicilerin dikkat ve algı seviyesi gözetildiğinde başvuru konusu ibare ile itiraza mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılmaya neden olacak derecede bir benzerliğin bulunduğu, davaya konu marka başvurusunun, davalının önceki tarihli tescilli markalarının serisi olarak addedilemeyeceği, davalı şirketin miras yoluyla kendilerine intikal ettiği iddia edilen "VEFA" ibaresi üzerindeki hak savunmasının mevcut uyuşmazlıkta dinlenilmesi imkanının bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK’nın 2015-M-11990 sayılı kararının iptaline, 2014/63966 sayılı markanın hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Karara karşı davalı şirket ve davalı Kurum vekillerince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi ile aynı gerekçe ile davalı Kurum ve davalı şirket vekillerinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket vekili ve davalı Kurum vekili temyiz etmiştir.
1- Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından davalılar vekillerinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava, marka başvurusuna iltibas vakıasına dayalı olarak yapılan itirazın reddine dair YİDK kararının iptali ile marka hükümsüzlüğü istemine ilişkindir. Davacı vekili, dava konusu “ibrahim sedat vefa+şekil” ibareli marka başvurusu ile müvekkilinin itirazına mesnet “VEFA” ibareli markaları arasında iltibas ve ilişkilendirme riskine neden olacak derecede benzerlik bulunduğunu ileri sürmüş, davalı taraf ise, iltibas ve ilişkilendirme ihtimalinin olmadığını, ayrıca müvekkilinin “VEFA” ibareli müktesep hak teşkil edecek markalarının bulunduğunu savunmuştur. İlk Derece Mahkemesince, yukarıda yazılı gerekçe ile başvuru ile itiraza mesnet markalar arasında iltibas ve ilişkilendirme riskine neden olacak derecede benzerlik bulunduğu ve davalı şirketin müktesep hakkının bulunmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiş, Bölge Adliye Mahkemsince de davalılar vekilllerince yapılan istinaf istemlerinin esastan reddine karar verilmiştir. Dairemizin emsal 19/09/2008 gün 2007/7547 Esas- 2008/10251 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, marka sahibinin önceki markanın asli unsurunu muhafaza ederek markasını gençleştirmesi ve yeni seri marka yaratma hakkı bulunmaktadır. Ancak, söz konusu haktan yararlanılabilmesi için önceki markanın hükümsüzlük tehdidi altında bulunmaması ve markanın söz konusu mal ve hizmetlerde kullanılıyor olması, ayrıca, yeni marka başvurusu ile başkaları adına tescilli markalara da yanaşılmaması gerekmektedir. Somut uyuşmazlıkta müktesep hak iddiasına dayanak olarak gösterilen “ibrahim sedat vefa+şekil” ibareli markalardaki asli unsurun başvuruya konu markada muhafaza edildiği, bu halde davalının “ibrahim sedat vefa+şekil” ibareli müktesep hak iddiasına dayanak markalarının kapsamında yer alan mallar bakımından davalının müktesep hakkının bulunduğunun kabulü ile sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verlmesi doğru görülmemiş, hükmün açıklanan nedenlerle davalılar yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekillerinin temyiz isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 08/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.