Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15 Esas 2018/10801 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/15
Karar No: 2018/10801
Karar Tarihi: 24.12.2018

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15 Esas 2018/10801 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanığın suçu, sahte nüfus cüzdanı talep belgesi ile nüfus müdürlüğünden temin ettiği nüfus cüzdanını kullanmasıyla zincirleme olarak işlenmiştir. Sanık hakkında tekerrüre esas alınan bir önceki mahkeme kararı, güveni kötüye kullanma suçuna ilişkindir ve uzlaşma kapsamına alınmıştır. Sanığın hukuki durumu, uzlaştırma işlemleri sonucuna göre yeniden değerlendirilecek ve hükmün uygulanması TCK'nin ilgili maddelerine göre yapılacaktır. Mahkeme kararı incelenerek, suçun sübutu kabul edilmiştir ve cezada artırıcı sebep bulunmamıştır. Temyiz itirazlarının reddi ile hüküm ONANMIŞTIR.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 43. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 155/1. maddesi
- 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi
- 6763 sayılı Kanun'un 35. maddesi
- TCK'nin 58. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli kararı

11. Ceza Dairesi 2017/15 E. , 2018/10801 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın suça konu nüfus cüzdanını, sahte nüfus cüzdanı talep belgesine istinaden nüfus müdürlüğünden temin ettiğinin anlaşılması karşısında, resmi belgede sahtecilik suçunun zincirleme olarak işlendiği dikkate alınarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 43. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanık hakkında tekerrüre esas alınan Şanlıurfa 8. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 18.09.2014 tarihli 2014/122 Esas ve 2014/113 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin, 5237 sayılı TCK"nin 155/1. maddesinde yazılı güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nin 155/1. maddesinde tanımı yapılan güveni kötüye kullanma suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nin 7/2. maddesi uyarınca; ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" hükmü de gözetilerek, 6763 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile değişik CMK"nin 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip, hakkında bahsedilen ilamın esas alınarak TCK"nin 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususları ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi‘nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı sebebin bulunmadığı ve azaltıcı sebebin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 24.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.