Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/47797 Esas 2015/2796 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/47797
Karar No: 2015/2796
Karar Tarihi: 05.02.2015

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/47797 Esas 2015/2796 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalıdan 1.680,00 TL alacağı olan davanın reddedilmesi üzerine temyiz etmiştir. Ancak, karar tarihi itibariyle temyiz sınırı 1.890,00 TL olduğundan, davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle, temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Kanun maddeleri: HUMK 427/2, 5219 sayılı yasa, 5236 sayılı yasa 19. madde.

13. Hukuk Dairesi 2014/47797 E. , 2015/2796 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında .... Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) verilen 08/07/2014 gün ve 2014/161-290 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR
Davacı, davalıdan alacağı olan 1.680,00 TL"nın ödetilmesine karar verilmesini istemiş, mahkemece davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 05.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.