Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
442 Sayılı Köy Kanunu’nun 8. maddesi ile (Kanunun karşısında devlet malı gibi) korunacağı hükme bağlanmış olan köy orta malı, köy tüzel kişiliğinin taşınır ve taşınmaz tüm mallarını kapsayan bir kavramdır. Buna göre köye ait taşınır ve taşınmaz malların haczi mümkün değildir. 30.05.1940 tarih ve 21/36 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında da köy orta mallarının haczedilemeyeceği kabul edilmiştir. Ancak, köyün malvarlığından kaynaklanan akar niteliğindeki özel gelirleri anılan madde kapsamına girmeyeceğinden haczi kabildir.
Somut olayda, borçlunun aynı hesaba ilişkin haczedilmezlik şikayetinin Bandırma İcra Mahkemesinin 2009/203-201 sayılı 21.04.2009 tarihli kararı ile kabul edilerek, haczin kaldırılmasına karar verildiği görülmüştür.
İcra mahkemesi kararları genel mahkemede sonuçlandırılacak ihtilaflar yönünden kesin hüküm teşkil etmez ise de, bu kararlardan önce verilen kararın kesinleşmesi koşulu ile sonradan oluşturulacak aynı konudaki kararlar hakkında ve birbirlerine karşı kesin hükmün neticelerini doğuracağı tartışmasızdır.
Bu durumda, mahkemece, öncelikle anılan kararın kesinleşip kesinleşmediği araştırılıp, kesin hüküm oluşturup oluşturmadığı değerlendirilmelidir. Kaldı ki kesin hüküm durumu oluşmuş olsa bile, anılan icra mahkemesi kararı 21.04.2009 olup, şikayete konu haciz ise 10.05.2010 tarihinde konulmuştur. Dolayısıyla önceki karar tarihinden sonra hesaba giren paralar yönünden kesin hükümden bahsedilemeyecektir.
O halde mahkemece haciz konulan banka hesabına ilişkin hesap ekstreleri getirtilip,  gerektiğinde bilirkişi incelemesi yaptırılarak, hesaptaki paraların niteliği tesbit edildikten sonra oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yazılı gerekçe ile haczin kaldırılması yönünde hüküm tesisi isabetsizdir. 
SONUÇ :Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 28/04/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.