MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Ret

Yargıtay 21. Ceza Dairesi‘nin 12/05/2016 tarihli 2015/7713 Esas ve 2016/4340 Karar sayılı bozma ilamı sonrası, sanığın Bakırköy 20. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 19/06/2018 tarihli 2016/384 Esas ve 2018/451 Karar sayılı ilamı ile resmi belgede sahtecilik suçundan cezalandırılmasına dair kararın yasal süresi içerisinde temyiz edilmeden kesinleşmesine müteakip, Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü‘nün 26/11/2018 tarihli ve 2018/14054 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 30/11/2018 tarihli ve KYB-2018/96465 sayılı ihbarnamesi üzerine 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca kanun yararına bozma isteminde bulunulduğu, Dairemizin 14/01/2019 tarihli 2018/6974 Esas ve 2019/344 Karar sayılı ilamıyla “… kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarname içeriği yerinde görülmekle, Bakırköy 20. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 19.06.2018 tarihli 2016/384 Esas ve 2018/451 Karar sayılı kararının CMK"nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA; bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden, sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan hükümde, “Önceki hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmiş olması nedeniyle hükmün infazı sırasında CMUK"nin 326 son maddesinin gözetilmesine“ şeklinde başlayan bölüm ve devamındaki TCK‘nin 53. maddesinin uygulanmasına kadar olan kısımların hükümden çıkartılmasına, yerine TCK"nin 62. maddesinin uygulanması suretiyle sanığın 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin bölümden sonra gelmek üzere “1412 sayılı CMUK"nin 326/son maddesi gereğince ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkı gözetilerek sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası olarak belirlenmesine” cümlesinin eklenmesine, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına...“ karar verildiği ve bu kararın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca itiraz edilmeksizin kesinleştiği, buna karşılık mahkeme tarafından yeniden duruşma açılarak verilen 05/09/2019 tarihli 2019/207 Esas ve 2019/321 Karar sayılı “red“ kararının hukuki değerden yoksun olup yok hükmünde olduğu ve ortada temyizen incelenecek hüküm bulunmadığı cihetle, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 15/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.