Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/26417 Esas 2016/2156 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Koruma Kararının Kaldırılması

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm 2.10.2014 tarihli ek karar ve asıl hüküm yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece 02.10.2014 tarihli ek karar ile; 1994 yılında verilen kararın yapılan arşiv temizliğinde imha edildiği, kesinleşip kesinleşmediğinin, kararın tebliğ edilip edilmediğinin belli olmadığı ileri sürülerek taraflara yapılan 24.9.2014 tarihli tebligatlarin iptaline ve davalının temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. 1994 yılında verilen karar davalı vekilinin isteği üzerine taraflara tebliğ edilmiş ve davalı vekili tebellüğden bir gün sonra kararı temyiz etmiştir. Açıklanan sebeple davalının temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın kaldırılarak temyiz dilekçesinin incelenmesine karar verilmiştir.
2- Davalının temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Dava, 2828 sayılı Kanuna göre verilmiş bulunan korunma kararının kaldırılması talebine ilişkindir. 5395 sayılı Yasanın yürürlüğe girmesiyle korumaya ihtiyacı olan çocuklar hakkında koruyucu ve destekleyici tedbir kararı alma, alınmış olan tedbiri kaldırma veya süresini uzatma veya değiştirme görevi çocuk mahkemelerinin görevi kapsamına alınmıştır (5395 s. ÇKK m. 7-8). Çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde bu mahkemeler kurulup göreve başlayıncaya kadar belirtilen kararlar varsa aile mahkemesi, aile mahkemesinin bulunmaması halinde ise, aile mahkemesi sıfatıyla asliye hukuk mahkemesince alınır (Yönetmelik m. 4/e)...."de müstakil çocuk mahkemesi bulunmamaktadır. Açıklanan nedenle davaya Aile mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, Asliye Hukuk Mahkemesi olarak bakılıp yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır.
3- Kabule göre de;
Hakkında koruma kararı alınmış olan kişinin koruma kararının kaldırılmasına yönelik istek koruma altında bulunan çocuğun hak ve menfaatleriyle ilgilidir. Bu nedenle davanın, hakkında koruma kararı alınmış olan çocuğa, ergin değilse yasal temsilcisine (veli veya vasisine) yöneltilmesi, onların da göstereceği deliller varsa toplanıp 2828 sayılı Yasanın 24. ve müteakip maddeleri çerçevesinde değerlendirilerek bir karar verilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden eksik hasım ve incelemeyle hüküm kurulması da doğru değildir.
SONUÇ:Temyiz edilen 02.10.2014 tarihli temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın yukarıda 1 bentte gösterilen sebeple kaldırılmasına, temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 09.02.2016 (Salı)