Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2014/167 Esas 2014/1592 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Gümüşhacıköy Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 06/06/2012
NUMARASI : 2010/186-2012/119

Davacılar M.. Ç.. vdl. vekili Avukat A.C..tarafından, davalılar .... ve Mad. İnş. Nak. San. ve Tic. Ltd. Şti. vd. aleyhine 11/11/2010 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 06/06/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar ve davalılar vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, trafik kazası nedeniyle desteklerinin ölümünden dolayı uğranılan maddi ve manevi zararların ödetilmesi istemlerine ilişkindir. Mahkemece, istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacılar ve davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, kazaya neden olan aracın sürücüsü ve işletenini dava ederek, trafik kazası sonucu desteklerinin ölümü nedeniyle uğradıkları zararın tazmini isteminde bulunmuşlardır.
Davalılar, usul ve yasaya aykırı olduğunu öne sürdükleri davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Yerel mahkemece, davalıların sorumlu oldukları kabul edilerek, ceza dosyasında davacılara ödenmesine karar verilen güvence miktarını nazara almayan hesap bilirkişi raporuna göre maddi tazminata hükmedilmiş, ödenen bu miktar gözetilmek suretiyle manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya incelendiğinde; davalı sürücü H.. Y.. hakkında dava konusu olaydan dolayı yapılan kovuşturma sonucu, Gümüşhacıköy Asliye Ceza Mahkemesi"nin 10/02/2011 tarih ve 2010/50 Esas sayılı kararıyla cezalandırılmasına hükmedildiği, ayrıca davalının sorgu aşamasında teminat olarak yatırdığı miktarın 3.500"er TL"sinin, desteğin anne ve babasının maddi ve manevi tazminat isteminde kullanılmak üzere ilgililere ödenmesine karar verildiği, bu hükmün temyizen onanarak kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Manevi tazminat, olaydan duyulan elem, üzüntü ve acının karşılığı olup, niteliği itibariyle bölünemez ve sonradan artırılamaz. Diğer yandan, maddi tazminat olarak daha önce davacılara ödenen miktarın, eldeki dosyada hükmedilecek maddi tazminat miktarından güncelleme yapılmak suretiyle mahsup edilmesi gerekir.
Şu halde, desteğin anne ve babası olan davacılara, ceza mahkemesi kararıyla ödeme yapılmasına hükmedildiğine göre, yapılan bu ödemenin eldeki dosyada hükmedilen tazminat miktarlarında nazara alınmaması doğru değildir. Mahkemece, ceza dosyasında yapılan ödemenin ne kadarının maddi, ne kadarının manevi tazminat için olduğu hususunda yeniden değerlendirme ve hesap yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde karar verilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle davalılar yararına BOZULMASINA; bozma nedenine göre davacıların tüm, davalıların diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 04/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.