5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/6958 Esas 2020/19143 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6958
Karar No: 2020/19143
Karar Tarihi: 11.12.2020

5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/6958 Esas 2020/19143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın temyiz talebinin tebligatın usulsüz yapılması nedeniyle süresinde değerlendirilmediği anlaşılmıştır. Ayrıca, sonrasında yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun ile sanık lehine düzenlemeler yapılmış ve etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, yerel mahkemece hükmün yeniden değerlendirilmesi ve uygulanacak kanun maddelerinin araştırılması gerekmektedir. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyledir:
- 5607 sayılı Kanunun 3/22. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 7. maddesi
- 7242 sayılı Kanunun 62. maddesi
- 5607 sayılı Kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası
- 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2019/6958 E. , 2020/19143 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre katılan vekilinin 12.05.2014 havale tarihli dilekçe ile temyiz isteminden vazgeçtiği anlaşılmakla sanığın temyiz istemine hasren ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine 11/01/2011 tarih ve 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” hükmü nazara alındığında, sanığın aynı zamanda MERNİS adresi de olan ve kovuşturma aşamasındaki savunmasında bildirdiği adrese öncelikle Tebligat Kanunu’nun 10. ve 21/1. maddelerine uygun tebligat çıkartılması, tebliğ yapılamaması halinde aynı adrese “MERNİS” ibareli tebligat çıkartılması gerekirken doğrudan sanığın MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan gerekçeli karar tebligatı usulsüz olup sanığın temyiz talebinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"un 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklinde düzenlemenin sanık lehine hükümler içerdiği, yine aynı Kanun"un 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Kanun"un 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Kanun"un 63. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"a eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası mucibince ilgili hükümlerin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeyen HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 11/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.