Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62, 51/1-3-6-7-8, 53/1-a,c,d,e maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sanığın, "polis lojmanları yakınında bir çocuğun birden yola fırlaması ile frene bastım fakat mesafe kısa olduğundan dolayı çocuğa çarptım" şeklindeki savunması, tespit tutanağına göre, sanığın aracının çarpma noktasından önce 9 metre fren izi bırakması ve çarpma noktasında kalması, 9 metre fren izi ile durabilen aracın fazla hızlı olamayacağı, sanık alabileceği fren tedbiri ve direksiyon tedbirine başvurmasına rağmen kaza olduğu, bu koşullarda sanığın hızlı olduğunun söylenemeyeceği anlaşılmakla; Adli Tıp Kurumundan alınan kusur raporuna göre de, sanığın nizami seyrini sürdürerek geldiği olay yeri kesimi geçişi sırasında karşıya geçmek için aracının hızını ve kendisine olan uzaklığını gözetmeden sol taraftan fren mesafesinden kontrolsüzce seyir yoluna giren yayaya çarptığı bu oluş şartlarındaki olayda kusurunun bulunmayacağının belirtilmesi karşısında, sanığın kusurunun bulunmaması nedeniyle beraat kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması;
2) 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.