Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b,e, 89/3-a, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20/03/2018 tarihli ve 2018/11-32 esas, 2018/115 karar sayılı kararında vurgulandığı üzere; hükmün aleyhe bozulması halinde davaya yeniden bakacak mahkeme tarafından sanıktan bozmaya karşı diyeceğinin sorulması, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 326 ve 5271 sayılı CMK"nın 307/2. maddeleri uyarınca zorunludur. Savunma hakkının sınırlandırılamayacağı ilkesine dayanan bu zorunluluk uyarınca, sanığa, bozmada belirtilen ve aleyhinde sonuç doğuracak olan hususlarda beyanda bulunma, kendisini savunma ve bu konudaki kanıtlarını sunma olanağı tanınmalıdır.
İncelenen dosyada, sanık hakkında taksirle yaralama suçundan kurulan 23/10/2012 tarihli mahkumiyet hükmünün, sanık müdafi ve katılan vekilinin temyiz istemi üzerine, Dairemizin 03/02/2014 tarihli ve 2013/22724 esas, 2014/2423 karar sayılı bozma ilamı ile “Mağdur ... "in iyileşme olanağı bulunmayan bir hastalığa yakalanmasına neden olan sanık hakkında TCK"nın 89/3-a maddesi ile artırım yapılırken bir kat artırım yerine yarı oranında artırım yapılarak az ceza tayini” nedenine dayalı olarak bozulmasına karar verilmesi ve bozmanın sanık aleyhine olması karşısında, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 326/2. maddesine göre sanığın bozma ilamına karşı diyeceklerinin tespiti gerekirken, sanık dinlenmeden karar verilerek savunma hakkının kısıtlanması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince, sair yönleri incelenmeksizin, isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 27/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.