Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/13337 Esas 2018/11474 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı iş yerinde 01/06/2002 tarihinde işe başladığını, 21/02/2013 tarihine kadar aralıksız çalıştığını...sözleşmesinin feshedildiğini, 2002 yılından 2009 yılına kadar hiç izin kullanmadığını, 2009 yılından sonra ise yıllık on gün izin kullandığını, 2002 yılından 2009 yılına kadar dini ve milli bayramlar ile yılbaşlarında hiç izin kullanmadığını, 2009 yılından sonra ise dini bayramlarda bir gün izin kullandığını belirterek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının yıllık izin alacağı bulunup bulunmadığı noktasındadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 2011 Haziran bordrosunda kullandığı anlaşılan on günlük süre mahsup edilerek bakiye yıllık izin süresi tespit edilerek hesaplama yapılmıştır. Dava dilekçesinde davacı taraf 2002 yılından 2009 yılına kadar hiç izin kullanmadığını, 2009 yılından sonra ise yıllık on gün izin kullandığını beyan etmiştir. Bu beyan karşısında davacının 2010 ve 2012 yıllarında yıllık on gün izin kullandığının kabulü ile bilirkişi tarafından tespit edilen yıllık izin süresinden yirmi günlük sürenin mahsup edilerek yıllık izin alacağının hesaplanması gereklidir.
3-Taraflar arasındaki diğer uyuşmazlık davacının ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı noktasındadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının tüm ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Dava dilekçesinde davacı taraf 2002 yılından 2009 yılına kadar dini ve milli bayramlar ile yılbaşlarında hiç izin kullanmadığını, 2009 yılından sonra ise dini bayramlarda bir gün izin kullandığını beyan etmiştir. Bu beyana göre 2009 yılından sonra davacının dini bayramlarda bir gün izin kullandığı kabul edilerek ulusal bayram genel tatil alacağının hesaplanması gereklidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 10/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.