Hırsızlık - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2011/16431 Esas 2014/80 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/16431
Karar No: 2014/80
Karar Tarihi: 13.01.2014

Hırsızlık - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2011/16431 Esas 2014/80 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verdi. Dosya ve duruşma tutanakları göz önüne alınarak suçun sanıklar tarafından işlendiği kabul edildi. Ancak, mahkeme kararında 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakların kullanılamayacağına dair hüküm yer aldı. Bu hüküm, koşullu salıverilen sanıklar hakkında uygulanmayacak. Ayrıca, yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, “ayrı ayrı ve eşit olarak” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranıldığı belirtildi. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozuldu. Yeniden yargılama yapılması gerekmediği için hüküm fıkrasında 53. maddenin uygulanmasına ve sanıkların yargılama giderlerinin ayrı ayrı yükletilmesine ilişkin bölümler çıkarılarak, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hüküm onandı. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi, 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesi, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nın 322.maddesi.

6. Ceza Dairesi 2011/16431 E. , 2014/80 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-) 5237 sayılı TCK.nın 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmalarına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanıklar ... ve ... hakkında uygulanmamasına, karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde hüküm kurulması,

2-) Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, “ayrı ayrı ve eşit olarak” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “53. maddenin uygulanmasına” ve “20 YTL nin sanıklardan ayrı ayrı ve eşit olarak tahsiline” ilişkin bölümler çıkarılarak yerlerine “53/1.maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanıklar ... ve ..."ın mahkum oldukları hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3.maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına” ve “Sanıklara sebebiyet verdikleri yargılama giderinin ayrı ayrı yükletilmesine” cümleleri yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.