MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz talebinin reddi

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanıklar müdafiinin süresinde yaptığı temyiz sonrası vekaletname sunması karşısında; temyiz isteminin reddine karar verilmişse de, yapılan temyiz usul ve yasaya uygun görüldüğünden, mahkemenin 08.07.2015 tarihli temyizin reddine dair ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
I-Sanık ... hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa"nın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında;sanık ..."un adli sicil kaydına göre, önceki suçlarının içinde tekerrüre esas alınabilecek en ağır mahkumiyetin Kartal 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 31/03/1998 kesinleşme tarihli, 2007/137 Esas ve 2008/15 Karar sayılı kararına konu 6 yıl 3 ay hapis cezası olduğu ve bu ilamın infaz edilmediğinin anlaşılması karşısında, anılan ilamın infaz tarihini gösterir onaylı örneğinin getirtilerek sonucuna göre sanık hakkında bu hükümlülüğün tekerrüre esas alınıp alınamayacağının değerlendirilmesi gerekirken, daha az cezayı içeren Kartal 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 26/03/2012 kesinleşme tarihli, 2005/731 Esas ve 2007/577 Karar sayılı ilamın tekerrüre esas alınması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasa"nın 108/4, 5, 6. fıkralarında “Hakim, mükerrir hakkında cezanın infazının tamamlanmasından sonra başlamak ve bir yıldan az olmamak üzere denetim süresi belirler. Tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde, koşullu salıverilmeye ilişkin hükümler uygulanır. Hakim, mükerrir hakkında denetim süresinin uzatılmasına karar verebilir. Denetim süresi en fazla beş yıla kadar uzatılabilir.” hükmünü düzenlemiştir. Buna göre denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye aittir. Buna göre; hüküm kurulurken mükerrir olan sanık hakkında TCK’nın 58/7. maddesi uyarınca “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, sanık ... hakkında TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümleri uygulandığı sırada infazı kısıtlayacak biçimde denetimli serbestlik süresinin hırsızlık suçundan 1 yıl 8 ay, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından ise 1 yıl olarak belirlenmesi,
2-Soruşturma aşamasında sorgu nedeniyle atanan müdafii ücreti zorunlu kamu masrafı niteliğinde olduğu halde müdafiiye ödenen 182,00 TL"nin sanıklara yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi; ayrıca kabule göre de iştirak halinde suç işleyen sanıklardan sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yapılan yargılama giderlerinin ise payları oranında alınmasına karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak alınmasına karar verilmek sureti ile 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
3-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; sanık hakkında kurulan hükümlere ilişkin hüküm fıkralarından TCK"nın 53. maddenin uygulanmasına yönelik bölümün çıkartılması ile yerlerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi; ayrıca hüküm fıkralarından, tekerrür ile ilgili bölümlerden sonra gelen “5275 S.Y.nın 108/4 maddesi uyarınca, cezanın infazından sonra sanık hakkında 1 yıl 8 ay süreyle denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ve “5275 S.Y.nın 108/4 maddesi uyarınca, cezanın infazından sonra sanık hakkında 1 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına,” cümlelerinin çıkarılarak yerlerine “İnfazdan sonra sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümlelerinin yazılması; hüküm fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin kısım çıkartılarak yerine ""Sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderinin payı oranında sanıktan alınarak hazineye gelir kaydına" cümlesinin yazılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
1-Olaya ilişkin 09.01.2013 tarihli kamera görüntüleri izleme tutanağında müştekinin ikametinin bulunduğu binaya 3 erkek şahsın girdiğine ilişkin tespit yapıldığı ve sanığın aşamalarda atılı suçları işlemediğine ilişkin beyanları karşısında; hükümlülüğüne yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı kanıt bulunmadığı gözetilmeden, üzerine atılı hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından beraati yerine yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2-Sanık ..."un UYAP"tan alınan güncel adli sicil kaydına göre, Kartal 5. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2005/849 Esas, 2007/339 Karar numaralı, 09.07.2007 tarihinde kesinleşen ilamının infaz edilmediğinin anlaşılması karşısında, anılan ilamın infaz tarihini gösterir onaylı örneğinin getirtilerek sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanamayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,

3-Soruşturma aşamasında sorgu nedeniyle atanan müdafii ücreti zorunlu kamu masrafı niteliğinde olduğu halde müdafiiye ödenen 182,00 TL"nin sanıklara yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi; ayrıca kabule göre de iştirak halinde suç işleyen sanıklardan sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yapılan yargılama giderlerinin ise payları oranında alınmasına karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak alınmasına karar verilmek sureti ile 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
4-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 24/04/2018 günü oybirliğiyle karar verildi.