Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/13096 Esas 2018/11439 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen karar, duruşmalı olarak davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 369. maddesi gereğince duruşma isteğinin süreden reddine ve incelemenin dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiş olmakla; Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:



Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş akdine haklı nedenle kendisi tarafından son verildiğini öne sürerek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağının miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece, davacının kıdem süresine göre hak kazandığı yıllık ücretli izin süresinin 90 gün olduğu ve davacının 44 gün yıllık ücretli izin kullandığı kabul edilerek davacının 9.394,68 TL yıllık izin ücreti alacağı bulunduğu kabul edilmiş, taleple bağlılık ilkesi nedeniyle 7.116.77 TL yıllık ücretli izin alacağı hüküm altına alınmış ve fazlaya ilişkin miktar saklı tutulmuştur. Ne var ki; Mahkemece kabul edilen yıllık ücretli izin alacağı miktarı dosya içeriği ile örtüşmemektedir.

Davacı noter kanalıyla göndermiş olduğu fesih bildirimini de içerir ihtarında, iş akdinin sona ermesi nedeniyle 5.750,00 TL kullanılmamış yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davacı alacak miktarının daha fazla olduğunu belirtmemiş, belirttiğinden daha fazla yıllık ücretli izin alacağı olabileceğini ifade etmemiş, talebini bu miktar ile sınırlandırmıştır. Dolayısıyla, sözü edilen ihtarda bildirilen miktar davacıyı bağlar. Mahkemece, davacının yıllık ücretli izin alacağının 5.750,00 TL olduğu kabul edilerek bu miktar hüküm altına alınıp fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Kabule göre de;
a-Mahkemece, yıllık ücretli izin alacağı bakımından dava ve ıslah dilekçelerinde talep edilen miktarlar hüküm yerinde açıkça gösterilmeden ""ıslah edilen kısma ıslah tarihinden, ıslah edilmeyen kısma dava tarihinden"" şeklinde muğlak bir ifade kullanılarak bu alacağın hüküm altına alınması infazda tereddüt yaratır mahiyettedir.
b-Davalı yararına hüküm altına alınan avukatlık ücretinin doğru hesaplanıp hesaplanmadığı da bir başka uyuşmazlık konusudur. Dava ve ıslah dilekçesi ile talep edilen toplam miktar 72.542,42 TL olup bu miktarın 43.264,00 TL"si kabul edilmiş ve 29.278,42 TL"si ise reddedilmiştir. Karar tarihi olan 2015 yılı itibariyle yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre reddedilen miktarın %12 si 3.513,41 TL olup, Mahkemece davalı yararına bu miktar avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken 1.500,00 TL maktu avukatlık ücretine hükmedilmiş olması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.