Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2015/15220 Esas 2017/2900 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/15220
Karar No: 2017/2900
Karar Tarihi: 11.04.2017

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2015/15220 Esas 2017/2900 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı tarafından davalılara karşı ortaklığın giderilmesi talebiyle açılan davanın kabul edildiği ve davalılar tarafından temyiz edildiği belirtilen kararda, davacının verdiği kimliği onaylı dilekçesi ile davasından feragat ettiği bildirilmiştir. Kararın davacının feragati hakkında mahkeme tarafından verilmesi gerektiği ifade edilerek, davalıların temyiz itirazlarının kabul edildiği ve hükmün BOZULMASINA karar verildiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı HMK’nun 307. maddesi (feragatın tanımı)
- 6100 sayılı HMK’nun 309. maddesi (feragat ve kabulün şekli)

14. Hukuk Dairesi 2015/15220 E. , 2017/2900 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 22.05.2014 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.05.2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, hükmün temyiz edilerek dosyanın Yargıtay’a gönderilmesinden sonra vermiş olduğu kimliği onaylı 13.03.2017 tarihli dilekçesi ile davasından feragat ettiğini bildirmiştir.
6100 sayılı HMK’nun 307. maddesinde feragatin, davacının, talep sonucundan kısmen veya tamamen vazgeçmesi olduğu belirtilmiştir.
6100 sayılı HMK’nun “Feragat ve kabulün şekli” başlıklı 309. maddesi hükmüne göre de feragat ve kabul, dilekçeyle veya yargılama sırasında sözlü olarak yapılır. Feragat ve kabulün hüküm ifade etmesi, karşı tarafın ve mahkemenin muvafakatine bağlı değildir. Kısmen feragat veya kabulde, feragat edilen veya kabul edilen kısmın, dilekçede yahut tutanakta açıkça gösterilmesi gerekir. Feragat ve kabul, kayıtsız ve şartsız olmalıdır.
Yukarıda belirtildiği üzere feragatin kati bir hükmün hukuki neticelerini hasıl edeceği hükme bağlanmıştır. Yine belirtmek gerekir ki feragatin geçerliliği karşı tarafın muvafakatine bağlı değildir. Etkisini onu yapanın tek yönlü irade beyanı ile doğurur. Yargıtay’ın yerleşmiş uygulamaları da bu doğrultudadır. (11.4.1940 tarihli ve 70 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27.5.1992 tarihli ve 1992/2-250/364 sayılı Kararı)
Bu nedenle kararın davacının davadan feragati hakkında mahkemesince bir karar verilmek üzere bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde yatıranlara iadesine 11.04.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.