BAM Hukuk Mahkemeleri Ankara 11. Asliye Ticaret Mahkemesi 2021/750 Esas 2022/529 Karar Sayılı İlamı

T.C. ANKARA 11. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA YARGILAMA YAPMAYA VE HÜKÜM VERMEYE YETKİLİ
T.C.
ANKARA
11. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
KARAR
ESAS NO : 2022/26
KARAR NO : 2022/485
DAVA : Limited Şirketin Feshi
DAVA TARİHİ : 10/06/2011
KARAR TARİHİ : 16/06/2022
GEREKÇELİ KARARIN
YAZILDIĞI TARİH : 23/06/2022
Mahkememizde görülmekte olan Limited Şirketin Feshi davasının yapılan açık yargılaması sonunda,
İDDİA :Davacı dava dilekçesinde özetle; dava açmasının öncelikli sebebinin maruz bırakıldığı haksız duruma yönelik olduğunu, kendisine şirket ortağı olarak ticari bir faaliyeti kalmadığı halde gayri faal olan şirketin mevcut hali kabul edilmeyerek SGK tarafından borç işletildiğini, 31/12/2007 tarihi itibariyle şirketin vergi kaydının kapalı ve münfesih olduğunun kabul edilmesine, şirket karar defterinin 15 nolu kararının tanınmasına rağmen bu yöndeki itirazlarının idareler tarafından kabul edilmediğini, Mahkemeden öncelikle ihtilafın çözümüne katkı sağlamak üzere şirketin hukuki durumunun ortaya çıkartılmasına, davalı şirketin münfesih olup olmadığının 15 nolu ortaklar kurulu kararının meşru olup olmadığının tespiti, ilaveten şirketin faal kabul edilip edilmeyeceğinin tespit edilip ara karara bağlanıp adaletin tesisini, Ticaret Sicil Memurluğunun da davalı şirketin mevcut durumunu kabul etmediğini, kendi aleyhine olan tüm bu halleri sonlandırabilmek için davalı şirketin nihai olarak tüzel kişiliğinin sona erdirilmesini, davalı şirketinin 15/11/2007 tarihinden bu yana fiilen faaliyetsiz ve kapalı olduğunu, 31/12/2007 tarihi itibariyle Sincan Vergi Dairesindeki kaydının silindiğini, bu tarih itibariyle SSK kaydı, prim ve vergi borcu da olmadığından dolayı 31/12/2007 tarihi itibariyle şirketin sonlandırıldığını, davalı diğer ortağın yönetime katılmak ve sorumluluk almak konusunda hep isteksiz davrandığını, bu yüzden sürekli olarak şirketi kendisinin idare etmek zorunda kaldığını, tahammül sınırlarının sonuna geldiğini, şirketin kayıtlı sermayesinin 500,00 TL olduğunu bunun yasal düzeyin de altında olduğunu, diğer ortağın sermaye artırımını kabul etmediğini, şirketin 15/11/2007 tarihinde fiilen dağıldığını, 30/07/2008 tarihinde de 15 nolu ortaklar kurulu kararı ile feshedildiğini, ancak ticaret sicil memurluğunca bu fesih kararının usulen yeterli ve şirketin diğer hallerini geçerli saymayarak faaliyetini sürdürüyor diye yanıltıcı bilgi verdiğini, şirketin en son 4 yıl önce vergi beyannamesi verdiğini, son bilanço özeti incelendiğinde, şirketin bilançosunun sıfırlandığını, TTK 549/4 ve 551 maddesinde belirtilen haklı sebeplerin varlığı halinde tasfiyesiz fesih davası açılmak zorunluluğunun doğurduğunu, şirketin ana sözleşmedeki gayelere ulaşma imkanı kalmadığını, TTK 230 maddesine göre şirketin tasfiye işlemine tabi tutularak nakde çevrilecek şekilde ekonomik varlığının bulunmadığını, şirketin ticari ilişkilerinde kaynaklanan 3. kişilere yönelik ticari borçlarıyla da alacaklarının mevcut bulunmadığını, vergi borcunun da olmadığını, SSK iş yeri kaydı ve SSK prim borcunun da hiçbir vakit işçi çalıştırmadığı için bulunmadığını, davalı şirketin son faaliyet adresinin Fevzi Çakmak Mah. Yavuz Sokak No 113/17 Sincan Ankara olduğunu, bu adrese ilişkin değişikliğin ticaret sicile tescil ettirilmediğinden önceki adresi geçerli olduğunu, vergi mükellefiyetinin kapatıldığını, bu durumun belgesi ile bildirildiği halde şirketi gayri faal olarak kabul edilmediğini aksine faal gösterildiğini belirterek, davalı şirketin 31/12/2007 tarihinde resmen kapatılmış olması dikkate alınarak şahsına mali külfetler yüklemesine son verilmek üzere öncelikle hukuki durumunun tespitine, nihayetinde ise TTK 549/4 ve 551. maddeleri gereğince davalı şirketin tasfiyesiz feshi ile ticaret sicilden silinmesine dair karar verilmesini istemiştir.
SAVUNMA :Davalılar cevap dilekçesi vermemiştir.
GEREKÇE :Dava, Limited Şirketin tasfiyesiz feshi istemine ilişkindir.
Mahkememizce, davalı şirketin karar defterinin incelenmesinde 30/07/2008 tarihinde şirketin her iki ortağının oyuyla şirketin feshine karar verildiği, bu durumda davacının fesih ve tasfiye davası açmakta hukuki yararı bulunmadığı, davacının feshine karar verilen şirketin TTK’daki usul çerçevesinde tasfiye ederek kaydını kapatması gerektiği gerekçesiyle 21/11/2011 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir.
Davacının kararı temyiz etmesi üzerine, Yargıtay 11. Hukuk Dairesi'nin 13/02/2020 tarih, 2020/366 esas, 2020/1348 karar sayılı kararı ile Mahkememizin kararı bozulmuştur.
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi'nin bozma kararında; "Uyuşmazlık, tarafların üzerinde serbestçe tasarruf edebilecekleri nitelikte olup davadan feragat hüküm kesinleşinceye değin yapılabilir ve karşı tarafın kabulüne bağlı olmadığı gibi yapıldığı anda kesin hükmün sonuçlarını doğurur. Davacı yanın davadan feragata ilişkin 02.07.2012 tarihli imzalı beyanının, HMK'nın 74 ve 307 vd. maddeleri uyarınca sonuç doğurucu nitelikte olduğu anlaşılmış, Yargıtay İBK'nın 11.04.1940 gün ve 70 sayılı ve HGK'nın 21.11.1981 gün ve 1981/2-551 sayılı kararları uyarınca, öncelikle, davacı yanın davadan feragatine ilişkin bir hüküm verilmesini teminen yerel mahkeme kararının bozulmasına karar vermek gerekmiştir. "denilmiştir.
Mahkememizce bozma kararına uyulmuştur.
Dosya kapsamına göre; davacı yanın 02/07/2012 havale tarihli dilekçesi ile davadan feragat ettiğini bildirdiğinden vaki feragat nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
HÜKÜM : Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;
1-Davanın Feragat Nedeniyle Reddine,
2- Alınması gerekli 80,70 TL harçtan peşin alınan 18,40 TL harcın mahsubu ile Bakiye 62,30 TL’nin davacıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydına,
3- Davacı tarafından yapılan yargılama giderlerinin kendi üzerinde bırakılmasına,
4- Davalı tarafından masraf yapılmadığından hükmedilmesine yer olmadığına,
5- Davacı tarafın adli yardım istemi nedeniyle resen karşılanan giderler için 03/07/2020 ve 11/01/2022 tarihli harç tahsil müzekkereleri yazıldığından yeniden yazılmasına yer olmadığına,
6- HMK 333. maddesi uyarınca artan gider avansının karar kesinleştiğinde yatırana iadesine,
İşbu mahkeme kararına karşı HMK geçici 3 ve HUMK 432. maddesi uyarınca taraflara tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde Yargıtay'a temyiz başvurusu yapma hakkı bulunduğuna dair oy birliği ile verilen kararın hüküm özeti açıkça okunup anlatıldı.
16/06/2022

Başkan ...
e-imza
Üye ...
e-imza
Üye ...
e-imza
Katip ...
e-imza