Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10124 Esas 2019/6683 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 52. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
15.08.2014 tarihinde, saat: 16:10 sıralarında, meskun mahalde, sanık idaresindeki aracıyla seyrederken, iki sokağın kesiştiği yere geldiğinde, aniden ana yola çıkması sonucu, ana yolda motosikletiyle seyretmekte olan katılanın, sanığa çarpmamak için ani manevra yaparak dengesini kaybetmesi sonucu basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda; tali yoldan ana yola çıkan sanığın gerekli kontrolü yapmadan yola çıkması nedeniyle sert fren yapmak zorunda kalan katılanın yönetimindeki motosikletin devrilmesi ve katılanın yaralanması ile sonuçlandığı, Karayolları Trafik Kanunun 57/b-5 maddesinin ihlali sonucu asli kusurlu olarak kabul edildiği 04.05.2015 tarihli bilirkişi raporu ile lehe hüküm talebinde bulunmayan sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesine yer olmadığına karar verilmesinde isabetsizlik görülmediğinden ve bu hususun infaz aşamasında gözetilebileceği dikkate alındığında tebliğnamede bu konularda bozma isteyen görüşlere iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, cezalandırılmasını gerektirecek kesin delil olmadığına, beraat etmesi gerektiğine, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında bir tam gün karşılığı takdir edilen adli para cezasının miktarı belirlenirken ve sanığın sürücü belgesinin geri alınmasında uygulanan kanun maddelerinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 3. bendinde “TCK’nın 52. maddesi” ibaresinin “TCK’nın 52/2 maddesi” olarak değiştirilmesi ve hükmün 7. bendinin başına “TCK’nın 53/6. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.