Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/11486 Esas 2020/1443 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11486
Karar No: 2020/1443
Karar Tarihi: 04.02.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/11486 Esas 2020/1443 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Temyiz istemleri incelenirken, mala zarar verme suçuna yönelik temyiz istemi reddedilmiştir çünkü adli para cezasının doğrudan hükmolunması nedeniyle temyiz edilemez. Hırsızlık suçuna yönelik temyiz istemi ise reddedilmemiştir. Ancak, sanığın suç tarihi itibariyle mağdur tarafından direksiyon kilidi ve zincirli kilit ile kilitleyerek park edilen motosikleti çalma eylemi, kanunun uygun maddeye göre değerlendirilmemiştir. Ayrıca, geceleyin işlenen eylem nedeniyle cezada artırım yapılması gerektiği de gözardı edilmiştir. TCK'nun 53. maddesine ilişkin bir iptal kararı olduğu için hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri: 6217 sayılı Yasa\"nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-e ve 142/2-h maddeleri, 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesi ve TCK'nun 53. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2019/11486 E. , 2020/1443 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ...’ın temyiz isteminin 1412 Sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Ceza Genel Kurulunun 2013/334, 2013/330, 2013/374 Karar sayılı kararlarında da ifade edildiği gibi, sanığın suç tarihinde mağdur tarafından direksiyon kilidi ile ve ayrıca ön tekerlek kısmından zincirli kilit ile kilitleyerek sokağa sabit bir yere bağlı olmaksızın park edilen motosikleti çalma biçimindeki eyleminin 5237 sayılı TCK’nun 142/1-e maddesine uyduğu gözetilmeden, aynı Kanun"un 142/2-h maddesi ile hüküm kurulması,
2- İddianame konusu eylemin diğer faili olan suça sürüklenen çocuk ... Cenap Demir’in soruşturma aşamasında, saat 00.00 sıralarında park halindeki motosikleti görerek çaldıklarını ifade etmesine göre eylemin geceleyin işlendiğinin anlaşılmasına karşın sanığın cezasından 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.