Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14483 Esas 2020/1824 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sanığa 02/07/2015 tarihinde tebliğinden sonra sanığın öğrenme üzerine verdiği 28/09/2015 tarihi eski hale getirme ve temyiz talepli dilekçesinin 5271 sayılı CMK"nın 42. maddesi uyarınca eski hale getirme isteğini inceleme yetkisi, bu taleple birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtay ilgili ceza dairesine ait olup bu konuda mahkemece verilen 05/10/2015 tarihli ek kararın hukuki geçerlilikten yoksun olduğu belirlenerek ve ek karar kaldırılarak, sanığın yokluğunda verilen 20/05/2015 tarihli mahkumiyet hükmünün, sanığın en son verdiği adresten farklı olan MERNİS adresine 02/07/2015 tarihinde tebliğ edildiği, yapılan tebliğin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında; eski hale getirme isteminin kabulü ile yapılan tebliğ işleminin hukuken geçersiz ve 28/09/2015 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınan Gebze 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.02.2013 kesinleşme tarihli, 2010/1225 esas sayılı mahkumiyetine konu suçun TCK"nın 141/1. maddesinde yazılı hırsızlık suçuna ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alınan bu suçtan dolayı uyarlama yargılaması yapılıp düşme kararı verildiği ve sanığın tekerrüre esas alınabilecek başkaca sabıkasının olmaması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca hüküm fıkralarından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.