Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/498 Esas 2019/6654 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereği tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulüne 16.785.61 TL maddi, 8000 TL manevi
tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları ile davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-)Davacının tazminat davasına esas teşkil eden ceza davası kapsamında ilk tutuklama müzekkeresi ile 23/09/1997-01/12/1997 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, ikinci tutuklama müzekkeresi uyarınca ise tutuklama müzekkeresinin 06/01/2003-26/04/2004, 13/06/2004-29/06/2004, 30/06/2004-19/10/2004 tarihleri arasında üç ayrı dönemde infaz gördüğünün anlaşılması karşısında, her bir tutuklama dönemi için ayrı ayrı manevi tazminat miktarları belirlenip, belirlenen her bir tazminat miktarına ilişkin olduğu tutuklama tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2-) Dairemizin 06/11/2017 tarih ve 2017/517 esas, 2017/8464 karar sayılı bozma ilamından önce verilen, 12/02/2015 tarih ve 2014/485 esas 2015/45 karar sayılı hükmün sadece davalı hazine vekili tarafından temyiz edildiği ve hükümde davacı lehine sadece 5.852,25 TL maddi tazminata hükmedildiği ve bu hususun davalı hazine lehine kazanılmış hak oluşturduğu gözetilmeden ve faizli şekilde hesaplanan maddi tazminata ikinci kez faiz yürütülerek davacı lehine hatalı ve fazla maddi tazminat hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.