Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/2568 Esas 2022/5548 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVALILAR : ... vd.

Davacı tarafından, davalı aleyhine 30/12/2013 gününde verilen dilekçe ile muhdesatın tespiti talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 25/11/2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R

Dava, muhdesatın davacı tarafından meydana getirildiğinin tespiti talebine ilişkindir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne, dava konusu 280 ada 12 ve 15 parsel sayılı taşınmazlar yönünden davanın reddine, 280 ada 14 parsel sayılı taşınmaz yönünden davanın kabulüne, üzerinde bulunan kargir ev vasfında olan mutfak, banyo, avlu ve iki adet tek katlı evin davacıya ait olduğunun tespitine dair verilen karar, bir kısım davalılar vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller Mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre bir kısım davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-a) 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu hükümlerine göre, arz üzerindeki bütünleyici parça nitelikli muhdesatın mülkiyeti arzın mülkiyetine tâbi olduğundan muhdesat, üzerinde bulunduğu taşınmazın arzından ayrı ve bağımsız bir mülkiyete sahip olamayacaktır. Muhdesatın davacı tarafça meydana getirildiğinin tespitine karar verilmekle yetinilmesi, mülkiyet tespiti isteminin ise reddine karar verilmesi gerektiği kuşkusuzdur.
b) Diğer taraftan, davanın konusunun, taşınmazdaki davalıların payına isabet eden muhdesat değeri olduğu gözetildiğinde, yargılama sonunda hükmedilecek karar ve ilam harcının da bu değer üzerinden belirlenmesi zorunludur.
Yukarıda açıklanan hukuki olguların ışığı altında somut olaya gelince; mahkemece davacı tarafın taşınmazda paydaş olduğu, bu nedenle karar ve ilam harcının taşınmazdaki davalıların payına isabet eden 24.040,015 TL üzerinden belirlenmesi gerekirken, muhdesatın tüm değeri üzerinden davalı aleyhine fazla harca hükmedilmesi ve muhdesatın davacıya ait olduğunun tespitine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Ne var ki bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 1086 sayılı HUMK'un 438/7. maddesi uyarınca aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanması yoluna gidilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle bir kısım davalılar vekilinin sair temyiz itirazının reddine; 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulüne, yerel mahkeme hükmünün 3. bendinde yer alan “davacıya ait olduğunun tespitine” ifadesinin hükümden çıkarılarak, yerine “davacı tarafından meydana getirildiğinin tespitine” ifadesinin yazılmasına, 4. bendinde yer alan “3.284,35 TL” ifadesinin hükümden çıkarılarak, yerine “1.642,17 TL” ifadesinin yazılmasına, hükmün 6100 sayılı HMK'nin Geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK'un 438/7. fıkrası gereğince DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere,
27.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.