Davacı Maliye Bakanlığı vekili tarafından, davalı M.. A.. aleyhine 07/05/2012 gününde verilen dilekçe ile dava dışı 3. kişiye ödenen tazminatın rücusu istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 25/06/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir. 2- Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince; dava 2330 sayılı yasadan kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir. Davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 3. maddesi ile 12/1 maddesi uyarınca hesaplanacak avukatlık vekalet ücretinin hüküm altına alınması gerekirken davacı yararına hiç vekalet ücretine karar verilmemiş olması doğru değildir. Ne var ki bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden HUMK 438. maddesi uyarınca karar düzeltilerek onanmalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle hüküm fıkrasına ayrı bir bent eklenerek "Davacı taraf yararına 1200 TL vekalet ücretinin davalı taraftan tahsili ile davacıya ödenmesine" söz dizisinin eklenmesine, davacının öteki temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçimi ile ONANMASINA 29/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.