MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan verilen 25/11/2013 tarihli beraat kararının katılan kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 11/02/2015 tarih, 2014/32430 E. ve 2015/2427 sayılı kararı ile bozulduğu, mahkeme tarafından 02/06/2015 tarihinde bozma kararına şeklen direnilmesi suretiyle yeniden beraat kararı verildiği, bu aşamadan sonra, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından, 14/12/2016 tarihli, 2015/813 E. ve 2016/1331 K. sayılı kararıyla, 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesindeki düzenlemeye istinaden dosyanın Dairemize gönderildiği görülmekle, 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesi uyarınca yapılan incelemede, mahkemenin 02/06/2015 tarihli kararında bozma kararına direnilmesi suretiyle yeniden beraat kararı verildiği belirtilmesine rağmen direnme kararında, daha önce Dairemiz denetiminden geçmemiş bulunan yeni gerekçeler gösterildiği ve gösterilen gerekçelere göre yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı olmayıp yeni hüküm niteliğinde olduğu, 17/09/2015 tarihli ve 2015/311821 sayılı tebliğnamesiyle dosyayı Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na tevdii eden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın, temyiz incelemesinin Dairemiz tarafından yapılması gerektiği düşüncesiyle dosyanın Dairemize gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na iade edilmesini istediği, buna göre 17/09/2015 tarihli ve 2015/311821 sayılı tebliğnamede esas yönünden bozmadan sonra kurulan hükümle ilgili görüş bulunmadığı anlaşılmakla, Mahkemenin 02/06/2015 tarihli, 2015/148 E. ve 2015/317 K. sayılı kararıyla ilgili olarak tebliğname düzenlendikten sonra Dairemize iade edilmesi amacıyla dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 13/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.