MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan verilen 20/03/2013 tarihli beraat kararının katılan kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 17/12/2014 tarih, 2014/18342 Esas ve 2014/30529 sayılı kararı ile bozulduğu, mahkeme tarafından 29/04/2015 tarihinde bozma kararına direnilmesi suretiyle yeniden beraat kararı verildiği, bu aşamadan sonra, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından, 14/12/2016 tarihli, 2016/270 Esas ve 2016/1940 Karar sayılı kararıyla, 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesindeki düzenlemeye istinaden dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesi uyarınca yapılan incelemede, mahkemenin 29/04/2015 tarihli kararında bozma kararına direnilmesi suretiyle yeniden beraat kararı verildiği belirtilmesine rağmen direnme kararında, daha önce Dairemiz denetiminden geçmemiş bulunan yeni gerekçeler gösterildiği ve gösterilen gerekçelere göre yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı olmayıp yeni hüküm niteliğinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya içeriğine göre mahkemenin kabul ve değerlendirmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesi benimsenmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 13/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.