Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/17 Esas 2015/2596 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/17
Karar No: 2015/2596
Karar Tarihi: 04.02.2015

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/17 Esas 2015/2596 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı, davacının işlemediği bir kesintiyi tahsil etmeye çalışınca davacı itiraz etmiş. Mahkeme, davacının itirazının kısmen kabul edilmesine ve takibin sadece 1.960 TL'lik asıl alacak için devam etmesine karar vermiş. Davacı, kararı temyiz etmiş ancak bu miktar, kanun gereği temyiz sınırını geçmediğinden temyiz hakkı bulunmadığına karar verilmiş. HUMK'nun 427/2 maddesi uyarınca temyiz sınırı 1.000.000.000 TL iken, 5236 sayılı yasa ile bu sınır 1.1.2014'ten itibaren 1.890 TL'ye yükseltilmiştir. Ancak derdest davalar yönünde bir uygulama hükmü bulunmadığından Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 23.2.2005 tarihli kararı uyarınca kontrol edilen kararın tarihindeki kanun hükmü esas alınmaktadır. Temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.

13. Hukuk Dairesi 2015/17 E. , 2015/2596 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında .... Tüketici Mahkemesinden verilen 15/10/2014 gün ve 2014/681-1728 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, haksız olarak yapılan 2.512,00 TL"lik kesintinin tahsili amacı ile başlatılan takibe vaki itirazın iptalini istemiş, mahkemece 1.10.2014 tarihinde davanın kısmen kabulü ile takibe yapılan itirazın kısmen iptaline takibin 1.960,00 TL asıl alacak olarak devamına karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.