Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/14839 Esas 2017/1601 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/14839
Karar No: 2017/1601
Karar Tarihi: 13.02.2017

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/14839 Esas 2017/1601 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verildiği belirtilen mahkeme kararında, sanığın 5237 sayılı TCK'nın 141/1, 168/1, 62, 50/1-a maddeleri gereğince 2.000,00 TL adli para cezasına çarptırıldığı ve Yargıtay 6. Ceza Dairesi tarafından hükmün miktar yönünden temyizi mümkün olmadığı gerekçesiyle temyiz isteminin reddedildiği, ancak Çay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın uyarlama istemi üzerine sanık hakkında 5271 sayılı CMK'nın 231. maddesi uyarınca hüküm açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği belirtilmiştir. Bu kararın daha sonra sanığın kasıtlı bir suçtan mahkum olması üzerine hükmün açıklandığı ve temyize gelen kararın infaza ilişkin olması nedeniyle itiraza tabi olduğu belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri şöyledir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1, 168/1, 62, 50/1-a maddeleri ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2016/14839 E. , 2017/1601 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemenin 27/06/2006 tarihli, 2006/63 E., 2006/161 K. sayılı kararı ile sanığın 5237 sayılı TCK’nın 141/1, 168/1, 62, 50/1-a maddeleri gereğince 2.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 04/10/2010 tarihli, 2009/17613 E. 2010/15092 K. sayılı kararı ile hükmün miktar yönünden temyizi mümkün olmadığından temyiz isteminin reddine karar verildiği, hükmün infazı sırasında Çay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesiyle ilgili uyarlama istemi üzerine Mahkeme’nin 14/02/2011 tarihli, 2006/63 E. ve 2006/161 K. sayılı kararı ile sanık hakkında 5271 sayılı CMK’n-ın 231. maddesi uyarınca hüküm açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu kararın 15/03/2011 tarihinde kesinleştiği, sanığın deneme süresinde kasıtlı bir suçtan mahkum olması üzerine hükmün açıklanarak temyize gelen 28/01/2014 tarihli, 2013/415 E. ve 2014/32 K. sayılı kararın verildiği anlaşılmakla, temyiz istemine konu söz konusu kararın, infaza ilişkin olması nedeniyle temyiz kabiliyeti bulunmayıp 5275 sayılı Kanun"un 98. ve 101/3. maddeleri gereğince itiraza tabi olduğundan, hükümlünün temyiz isteminin itiraz niteliğinde kabul edilerek merciince incelenerek karar verilmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 13/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.