Taraflar arasındaki "itirazın iptali" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kahramanmaraş 1.Asliye Hukuk (İş) Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 10.02.2005 gün ve 2004/287 E, 2005/28 K sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 29.03.2006 gün ve 2005/28625-2006/7960 sayılı ilamı ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, itirazın iptali istemiyle açılmış olup, mahkemece, kıdem ve ihbar tazminatı ile buna ait faiz alacağı yönünden toplam 1.461,57 YTL’lik kısım üzerinden itirazın iptaline, fazlaya ilişkin talebin reddine, %40 oranında icra inkar tazminatına karar verilmiş, davalı vekilince temyiz edilen karar, sair temyiz itirazları reddedilmek suretiyle sadece icra inkar tazminatı yönünden davalı yararına bozulmuş, yerel mahkeme önceki kararında direnmiş, direnme kararını davalı vekili temyiz etmiştir.
Hukuk Genel Kurulundaki görüşme sırasında, direnme kararının miktar itibariyle temyizinin mümkün olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir. Belirtilmelidir ki, sair yönlere ilişkin temyiz itirazları Özel Dairece reddedilmekle, yerel mahkemenin önceki kararının icra inkar tazminatı dışında kalan kısımları (hakkındaki temyiz itirazlarının reddedilmesi, hükmün o bölümünün onanması niteliğinde olduğundan ve hükmün İş Mahkemesince verilmiş olması nedeniyle karar düzeltme yolu da açık bulunmadığından) kesinleşmiştir.
Böylece davalı vekili tarafından temyize konu edilen ve direnme yoluyla Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık sadece icra inkar tazminatıdır.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427/2. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL. olarak değiştirmiş, sonraki yıllarda 5219 ve 5236 sayılı Kanunlarda öngörülen katsayılar çerçevesinde miktarlar giderek artmıştır. Buna göre, direnme kararının verildiği 08.08.2006 tarihinde temyiz (kesinlik) sınırı 1.090 YTL (1.090.000.000 TL) dir.
Direnme kararları da dahil olmak üzere, yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulu’nca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesinin mümkün olup olmadığı belirlenirken; temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o kararın tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmü esas alınmalıdır.
Somut olayda, direnme kararının verildiği tarihte yürürlükte bulunan ve temyiz sınırını bir milyar TL. olarak belirleyen hüküm karşısında Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlığın ilişkin bulunduğu icra inkar tazminatı yönünden talep ve hüküm altına alınan miktar bu sınırın altında bulunduğundan direnme kararı miktar itibariyle kesin olup, temyizi mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davalı tarafın temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine, 24.09.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.

B