MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddine

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık ... yönünden yapılan incelemede;
Temyiz isteminin reddine dair 20/11/2015 tarihli ve 2014/650 E., 2015/161 K. karar sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık ... müdafiinin bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA,
2- Sanıklar ..., ... ve ... hakkında hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Sanık ... ile ilgili temyiz isteminin değerlendirilmesine ilişkin 03/03/2016 tarihli ek kararda, kanun yolu, yöntemine uygun gösterilmediğinden adı geçen sanığın söz konusu ek karara yönelik temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek ve 10/04/2015 tarihli mahkumiyet kararı 04/06/2016 tarihinde sanıkla birlikte aynı konutta birlikte yaşadığı kabul edilen ...’a tebliğ edilmiş ise de, kolluk görevlileri tarafından düzenlenen araştırma tutanağında, tebliğ yapılan binanın iki bölüme ayrıldığı, her bir bölüme farklı kapılardan giriş yapıldığı, bir bölümünde sanığın, diğer bölümde sanığın ağabeyi ile tebliğ evrakını alan yengesi ...’un yaşadığının belirtilmesine göre, sanık yerine tebliğ evrakını alan ...’un 7201 sayılı Tebligat Kanun’un 16. maddesi kapsamında aynı konutta oturan kişi olarak kabul edilemeyeceği, bu itibarla tebliğ işleminin geçersiz, sanığın öğrenmekle hükmü süresinde temyiz ettiği belirlenerek ve temyiz isteminin reddine dair 03/03/2016 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; hırsızlık suçundan kurulan hükümde, suçun geceleyin işlenmesi karşısında 5237 sayılı TCK"nın 143/1. maddesiyle arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, işyeri dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişiyle birlikte işlendiğinin kabul edilmesine rağmen 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesiyle arttırım yapılmaması, sanık ...’un tekerrüre esas alınan mahkumiyetinde 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulandığının anlaşılması karşısında, adı geçen sanık hakkında hükmolunan cezaların, 5237 sayılı TCK"nın 58 ve 5275 sayılı Kanunu"nun 108/3. maddeleri uyarınca ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.