Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 81/1, 21/2, 53/1-2-3, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın TCK"nın 81/1, 21/2, 53/1-2-3, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyetine ilişkin Konya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.06.2017 tarih ve 2017/113 Esas ve 2017/174 Karar sayılı kararı sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, Dairemizin 14.02.2019 gün ve 2018/8047 esas, 2019/2056 karar sayılı kararıyla "sanığın eylemi olası kast ile işlediği kabul edilmesine karşın, kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm kısmında bilinçli taksirle işlendiğinin belirtilmesi, ancak uygulamanın olası kasta ilişkin TCK"nın 21/2. maddesi uyarınca yapılması, yazım hatası kabul edildiğinden bozma nedeni yapılmayarak oy çokluğu ile hükmün onanmasına karar verilmesini müteakip,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, özetle; karşı oy kullanan Yargıtay 12. Ceza Dairesi üyesinin muhalefet şerhinde belirttiği üzere sanık ...’in ölen ...’ın düştüğünü görmesine rağmen aracı durdurmayarak arka tekerleğin ölenin üzerinden geçmesine ve ölümüne neden olan olayda, sanığın kullandığı aracın otomobil gibi hızlı hareket edebilen bir araç olması ve 15-20 metrelik mesafede ciddi anlamda hızlanabilecek bir araç olduğu düşünüldüğünde aracın arka tekerlerinin üzerinden geçmesini engelleyecek bir fren mesafesinin ve düşünme süresinin bulunmasının imkansız olduğu, dolayısıyla sanığın olursa olsun şeklinde hareket etmesi söz konusu değildir. Sanığın tekerin ölenin üzerinden geçtiğini bildiği halde eylemine devam etmesi söz konusu değildir. Sanığın eylemi taksirli bir eylemdir. Sanığın bu halde 5237 sayılı TCK’nın 85/1, 22/3. maddeleri uyarınca cezalandırılması gerekmektedir. Sanığın istemediği bir netice meydana gelmiştir. Sanığın kasti bir suç işlemek amacıyla hareket etmediği sabittir. Meydana gelen netice suç bakımından taksir söz konusudur. Bu taksirde bilinçli taksir düzeyindedir. Bu gerekçelere bağlı olarak sanığın, gerçekleşen ölüm neticesini istememesinin ancak sonucun gerçekleşmesinin bilinçli taksir suçunu oluşturduğu anlaşılmaktadır” gerekçesiyle itiraz edilmekle 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile eklenen 3. fıkra uyarınca yapılan incelemede;
Dairemizce verilen, onama kararı usul ve yasaya uygun olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz gerekçeleri yerinde görülmediğinden İTİRAZIN REDDİNE, dosyanın itiraz konusunda karar verilmek üzere, Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.