
Esas No: 2017/13137
Karar No: 2018/11221
Karar Tarihi: 08.05.2018
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/13137 Esas 2018/11221 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti:
Davacı, davalı ... Müdürlüğünde, diğer davalı alt işveren şirketler nezdinde özel güvenlik görevlisi olarak 15.09.2011-30.04.2012 tarihleri arasında çalıştığını, iş akdinin haksız şekilde feshedilmesi nedeniyle davalı şirketler aleyhine açtığı işe iade davasının ... İş Mahkemesi"nin 2012/236 E. 2012/618 K. sayılı kararı ile kabul edilmiş olunmasına rağmen işe başlatılmadığını beyanla, işe başlatılmama tazminatı, boşta geçen süre ücreti, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma ve yıllık izin ücret alacaklarına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının fazla çalışma ücret alacakları hususunda taraflar arasında uyuşmazlık mevcuttur.
Davacı dava dilekçesinde; haftada 4-5 gün, ortalama 14-15 saat çalışarak işini ifa ettiğini ancak fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürmüştür. Mahkemece dinlenen davalı tanığı ... kendisinin diğer güvenlik görevlileri ile birlikte dış güvenlikte çalıştığını, davacının ise iç güvenlikte çalıştığını, davacının bir gün akşam 17:00 da işe başlayıp, sabah 08:00 de işi bıraktığını, ertesi gün çalışmadığını, takip eden gün tekrar aynı şekilde çalıştığını, beyan etmiştir. Dosya içinde bulunan Nisan ayı imza föyünde de davacının 17:00-08:00 saatleri arası bir gün çalışıp ertesi gün dinlenerek çalıştığı, buna göre bir hafta 4 gün, bir sonraki hafta ise 3 gün çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu sisteme göre davacının; 17:00-08:00= 15 saat olmak üzere, 1,5 saat ara dinlenme düşüldüğünde günlük 13,5 saat çalışmak suretiyle, 20:00-06:00 arası gece çalışma süresi olup, yasal düzenleme gereği 7,5 saati geçemeyeceğinden 13,5-7,5 = 6 saat günlük fazla çalışma yaptığı, 3 gün çalıştığı haftalarda 18 saat, 4 gün çalıştığı haftalarda ise 24 saat fazla çalışmasının bulunduğu görülmektedir.
Buna karşın Mahkemece hükme esas alınan ve denetime açık olmayan bilirkişi raporunda ise; davacının 4 gün çalıştığı haftalarda 15 saat fazla çalışma yaptığı, 31 tam hafta ve 6 gün olan çalışma süresinde 16 hafta fazla çalışma yaptığı kabulüyle hesaplama yapıldığı anlaşılmakta olup, raporun hatalı tespit ve hesaplamaya dayalı bulunması nedeniyle, yeniden yapılacak hesaplamayla sonuca gidilmesi için bozma kararı verilmesi gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.05.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.