Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9209 Esas 2019/6570 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9209
Karar No: 2019/6570
Karar Tarihi: 22.05.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9209 Esas 2019/6570 Karar Sayılı İlamı

Özet:

12. Ceza Dairesi'nin 2017/9209 E., 2019/6570 K. sayılı kararında, sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edildi. Hükmün temyiz edilmesiyle, adli para cezasının ödenmemesi durumunda infazın değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Yapılan yargılamaya ve delillere dayanarak, sanığın temyiz itirazları reddedildi. Ancak, hapis cezasının taksitlendirilmesinde kanun maddesinin gösterilmemesi nedeniyle hüküm bozuldu. Yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığı için, hüküm fıkrasına \"TCK'nın 52/4. maddesi gereğince\" ibaresi eklenerek düzeltildi ve onandı. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 53/6, 52/4, CMK'nın 232/6, 321, 322, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2017/9209 E. , 2019/6570 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın herhangi bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının taksitlendirilmesi sırasında tatbik edilen kanun maddesinin karar yerinde gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının 3. bendinde ‘’sanığın sosyo ekonomik durum’’ ibaresinden önce gelmek üzere ‘’TCK"nın 52/4. maddesi gereğince’’ ibaresinin eklenmesi, suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün, isteme uygun olarak, DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.