Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/2522 Esas 2021/1314 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2522
Karar No: 2021/1314
Karar Tarihi: 18.02.2021

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/2522 Esas 2021/1314 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mersin 10. Ağır Ceza Mahkemesince verilen sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan verilen mahkumiyet hükmü, istinaf başvurusunun esastan reddedilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından onanmıştır. Hükmün onanmasına yönelik sanık müdafilerinin temyiz istemleri de reddedilmiştir. İlgili kararda, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'na, mahkemelerce resen ihbarda bulunulması zorunluluğunun olmadığı ve kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağı belirtilmiştir. İlgili kanunların 5271 sayılı CMK'nın 298. maddesi gereğince temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Kararda detaylı bir şekilde kanun maddeleri anlatılmamıştır.

14. Ceza Dairesi 2020/2522 E. , 2021/1314 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Mersin 10. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 11.07.2019 gün ve 2019/249 Esas, 2019/401 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığı gibi ilk derece mahkemesince verilen katılma kararı da bu hakkı vermeyeceğinden, vaki temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nın 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık müdafilerinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
5271 sayılı CMK"nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ile sanık müdafilerinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık müdafilerinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK"nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine gönderilmesine, 18.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.